" Ο Κύριος ο Θεός [είναι] η δύναμή μου, και θα κάνει τα πόδια μου σαν των ελαφιών· και θα με κάνει να περπατάω επάνω στους ψηλούς τόπους μου". Αββακούμ 3:19.
Μα, γιατί θα πρέπει να αισθάνεται κανείς διαρκώς καλά; Αυτό ήταν ένα πρόβλημα που μου πήρε καιρό να λύσω σαν χριστιανή. Ναι, σίγουρα η βασιλεία του Θεού είναι "δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω " (Ρωμαίους 14:17), αλλά τι γίνεται όταν δεν αισθάνομαι έτσι; Τι γίνεται αν έχω μια δύσκολη εβδομάδα, αν το σώμα μου αρνείται να "τρέξει" τις υποχρεώσεις στο ρυθμό που του προστάζω, αν με κούρασαν κάποια προβλήματα στην οικογένειά μου, ήρθε στη συνέχεια ένα μπέρδεμα στη δουλειά, φορτώθηκα και κάτι έξτρα υποχρεώσεις, και τώρα είμαι χάλια; Άλλοτε, δεν ξέρω καν τι φταίει, ούτε ξέρω πώς θα βγω από την κατήφειά μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν αισθάνομαι καλά στο σώμα και το πνεύμα μου...
Ωραία, και τι έγινε λοιπόν όταν δεν αισθανόμαστε καλά; Αυτό είναι μέρος της ζωής μας. Οι μηχανές μόνο δεν αισθάνονται τίποτα, αν και αυτές κάποτε χαλάνε. Εμείς είμαστε τρωτοί άνθρωποι, γιατί πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο πώς αισθανόμαστε; Γιατί πρέπει να εξαναγκάσουμε το σώμα μας να πετάξει όταν δεν μπορεί και το πνεύμα μας να χαρεί όταν πάλι δεν μπορεί;
Μήπως θεωρούμε ότι ο Θεός μάς άφησε; Μήπως πιστεύουμε ότι κάτι κακό κάναμε που δυσαρέστησε τον Κύριο και χάσαμε την ειρήνη και τη χαρά μας; Κάποτε δεν έχουμε κάνει αμαρτία, απλά είμαστε κουρασμένοι και απογοητευμένοι, γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και η ζωή.
Ας αποδεχτούμε ότι μπορεί ως χριστιανοί να μην είμαστε χαρούμενοι κάποιες φορές και αυτό να μπορούμε να το ομολογούμε, χωρίς να προσποιούμαστε. Ας παραδεχτούμε ότι ένας άνθρωπος πίστης έχει ώρες που νιώθει εκνευρισμό, μπούχτισμα, άρνηση και βαριά καρδιά. Αυτά είναι συναισθήματα, και αν και ο Θεός επεμβαίνει στα συναισθήματά μας, δίνοντας στις καρδιές μας ειρήνη, χαρά και ελπίδα, ωστόσο, δεν μας κάνει αναίσθητους.
Λοιπόν, μπορώ πού και πού να μην αισθάνομαι καλά. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Θα περάσει. Θα γείρω στον ώμο του Χριστού και θα Του πω ότι είμαι στις μαύρες μου. Θα Του πω ότι έχω κουραστεί, ότι δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και ότι η ζωή μού φαίνεται βαριά. Ναι, θα γείρω στο πλευρό του Κυρίου να ξεκουραστώ όταν το σήμερα με απογοητεύει και το αύριο με φοβίζει. Μπορεί να μην έχω τώρα ειρήνη, να μην έχω χαρά, να μην έχω δύναμη... όμως, έχω Κύριο. Σε τελική ανάλυση, " ο Κύριος ο Θεός [είναι] η δύναμή μου, και θα κάνει τα πόδια μου σαν των ελαφιών ... " ( Αββακούμ 3:19).
Αν ο Κύριος είναι Κύριος σου, μη φοβάσαι όταν το σώμα και τα συναισθήματά σου σε προδίδουν. Δεν χρειάζεται να τους δίνεις και μεγάλη σημασία. Ούτε χρειάζεται να δίνεις και μεγάλη σημασία αν οι άλλοι το βλέπουν, γιατί και αυτοί τα ίδια περνάνε, κι ας μην το ομολογούν. Ακούμπησε στον Θεό σου και θα δεις ότι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, σύντομα αυτά θα αλλάξουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου