Οι αληθινές σχέσεις θέλουν αλήθεια

" [...] απορρίψετε το ψέμα, «μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου ".  Εφεσίους 4:25.

Η αλήθεια δεν είναι εύκολο πράγμα. Θέλει θάρρος να την αντιμετωπίσεις και θέλει κουράγια να την πεις εσύ στους άλλους. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ευδοκιμήσει οποιαδήποτε είδους σχέση χωρίς αλήθεια και ειλικρίνεια.

Όμως, πώς να πω την αλήθεια όταν ξέρω ότι ο άλλος μπορεί να παρεξηγηθεί, να μην κατανοήσει, να θυμώσει ή να προσβληθεί; Για παράδειγμα, πώς να πω στα παιδιά μου ότι κουράστηκα μαζί τους και ότι πρέπει να αναλάβουν και αυτά κάποιες υποχρεώσεις μέσα στο σπίτι; Πώς να πω στην οικογένειά μου ότι τώρα χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου και ότι δεν θέλω να με ενοχλήσει κανείς τους; Δεν ακούγεται εγωιστικό; Και αν είμαι χριστιανός, δεν είναι άσκημο να φανεί ότι δεν τους υπηρετώ πέρα και πάνω από τον εαυτό μου και ότι δεν είμαι καλός/ή σύζυγος ή μητέρα/πατέρας;

Πώς να πω στη δουλειά μου ότι αυτό που μου ζητούν δεν μπορώ να το κάνω; Είτε γιατί η ηθική μου δεν μου το επιτρέπει είτε γιατί δεν είμαι ρομπότ που λειτουργεί κουρδισμένο ακούραστα...

Πώς να πω στους φίλους μου ότι υπάρχουν πράγματα που με ενοχλούν, που με κουράζουν, ή που θα ήθελα να κάνουν για μένα, τα οποία θεωρώ σημαντικά για τη φιλία μας; Ένας καλός φίλος θυσιάζει πράγματα για τον φίλο του. Πώς θα διεκδικήσω τα δικά μου σε μια τέτοια σχέση;

Πώς να πω στους αδελφούς στην εκκλησία μου ότι με στενοχωρεί όταν συμβαίνει αυτό ή το άλλο; Πώς να τολμήσω να πω ότι διαφωνώ με κάποια πράγματα; Πώς να ρωτήσω κάποιον γιατί με αποφεύγει; Τα καταπίνω και γεμίζω πικρία και κατηγόρια. 

Όσες φορές σχέσεις μου δεν πήγαν καλά ήταν γιατί δεν είπα έγκαιρα την αλήθεια που αισθανόμουν, απευθείας στα ίδια τα άτομα. Φοβήθηκα την αναστάτωση και το χάος που θα μπορούσε να προκύψει -μπορούσα να τα κάνω όλα πολύ καλά-, και φοβήθηκα το στραπατσάρισμα της σωστής (κατά την κρίση μου) πνευματικής μου εικόνας. Άλλοτε, φοβήθηκα τη γνώμη των άλλων, τις παρεξηγήσέις ή τις πιθανές συγκρούσεις. Τελικά, δεν μπόρεσα να αποφύγω τίποτα από αυτά που φοβόμουν. Όταν ξέσπασα τελικά, η καλή μου εικόνα έγινε συντρίμμια μπροστά στον "ξεπεσμένο" άνθρωπο που μιλούσε, που είχε κουραστεί και που φανέρωνε έναν άλλο εαυτό... Για κάποιους ίσως μεταλλάχτηκα, αλλά δεν ήταν παρά το ξεχείλισμα ενός ανθρώπου που δεν είχε μάθει ακόμη ότι η αλήθεια είναι από τον Θεό όχι μόνο στη σχέση μας μαζί Του, αλλά και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Ακόμα δεν είχα μάθει ότι είχα όρια που έπρεπε να γίνουν γνωστά και σεβαστά.

Η αλήθεια δεν πρέπει να μας φοβίζει όταν λέγεται με αγάπη και όταν έχει δείξει την αγάπη της. Η αλήθεια δεν πρέπει να μας φοβίζει αν επιδιώκουμε αληθινές σχέσεις. Η αλήθεια δεν πρέπει να μας φοβίζει ακόμη και όταν καταλαβαίνουμε ότι θα απορριφθούμε γι' αυτήν. Ο Χριστός είναι το πρόσωπο εκείνο που η αλήθεια στις σχέσεις Του, με τους μαθητές Του, με τη μητέρα Του και την οικογένειά Του, με τους Φαρισαίους, με το πλήθος,  έδειξε ότι το αληθινό τελικά νικά.