Δίγνωμοι: υπάρχει ελπίδα!

 " Άνθρωπος δίγνωμος [είναι] ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του ". Ιάκωβος 1:8.

Σας έχει τύχει να συναναστραφείτε με δίγνωμους ανθρώπους; Ακόμη πιο προκλητικό, μήπως ανήκετε στην κατηγορία των δίγνωμων ατόμων; Αν ναι, θα ξέρετε ότι η ζωή σας γίνεται συχνά μπέρδεμα, γιατί όλο κάτι έρχεται να χαλάσει τα σχέδια σας και τα βήματα που πρέπει να κάνετε στη ζωή. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ταιριάζω στην κατηγορία των δίγνωμων ατόμων. Τι σχέση έχω εγώ με την ακαταστασία, όταν ανά πάσα στιγμή ξέρω που έχω βάλει τι, έχω μπροστά μου ημερολόγιο και μόλις τώρα θυμήθηκα ότι σπίτι και αυτοκίνητο έχουν εξίσου ημερολόγιο για να καταγράφονται οι επιδιορθώσεις και τα κόστη.

Θα ήταν πολύ απλό η διγνωμία να συνοψιζόταν στο να μην μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τη μέρα ή τα οικονομικά μας. Η διγνωμία έχει και αυτή την πλευρά, αλλά ουσιαστικά σημαίνει ότι έχω δύο διαφορετικές γνώμες, δύο διαφορετικά φρονήματα τα οποία συγκρούονται. Διότι μπορεί να είμαι μια χαρά ακατάστατος, αλλά να ξέρω τι θέλω, ποιες είναι οι αποφάσεις μου και πώς να ενεργήσω, ώστε να τελεσφορήσουν. 

Αντίθετα, ο δίγνωμος αμφιβάλλει διαρκώς. Παίρνει αποφάσεις με συγκεκριμένα δεδομένα, αλλά δεν είναι σίγουρος ότι αυτές είναι οι καλύτερες.  Αμφιταλαντεύεται όταν τα πράγματα δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα μπροστά του. Αναστατώνεται με αυτά που του λένε οι άλλοι. Μήπως έχουν δίκιο τελικά; Συγχέει τους στόχους του στα σημαντικά θέματα, γιατί δεν είναι βέβαιος αν πρέπει να κάνει αυτό ή το άλλο. Διστάζει για το αν η οικογένειά του επικροτεί τις αποφάσεις του. Ανησυχεί μήπως  οι γύρω του δεν ικανοποιούνται από τη συμπεριφορά του. Ο δίγνωμος έχει στο μυαλό του διάφορα πιθανά σενάρια και ασχολείται περισσότερο μ' αυτά παρά με το να μείνει πιστός σ' αυτά που αποφάσισε. Και φυσικά, ο δίγνωμος παραιτείται όταν κάτι στραβώσει.

Αν είμαστε δίγνωμοι, θα μεταφέρουμε όλη αυτή τη στάση μας στη σχέση μας με τον Θεό. Και εκεί τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, γιατί ο Θεός είναι ένα πρόσωπο που δεν βλέπουμε, που πολλές φορές μας είναι ακατανόητο και μας εκπλήσσει με τους δρόμους Του. Τον Θεό, δεν τον "ελέγχουμε" άμεσα, έτσι η διγνωμία μας γιγαντώνει. Μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε ακόμη κι όταν δεν ξέρουμε το μέλλον; Θα κάνει σε μας αυτά που υπόσχεται; Θα δώσει όταν Του ζητάμε στην προσευχή;  Μπορούμε να ακουμπήσουμε στην αγάπη Του όταν τα έχουμε κάνει θάλασσα; Σας διαβεβαιώνω ότι σχεδόν αποκλείεται να δώσουμε σταθερές απαντήσεις, αν είμαστε δίγνωμοι.

Ο δίγνωμος άνθρωπος ζητά, αλλά ξεχνά τι ζήτησε. Δεν βλέπει τις απαντήσεις όταν έρχονται, γιατί η εικόνα του είναι μπερδεμένη. Μπορεί να συνεχίσει να προσεύχεται, αλλά δεν παίρνει ουσιαστικά κάτι, γιατί ακόμη κι όταν ο Θεός τού δώσει, είναι ικανός από μόνος του να απεμπολήσει τις καλές εκβάσεις. Ο δίγνωμος άνθρωπος θα κουραστεί στο τέλος από τη διγνωμία του. Δόξα στον Θεό! Ίσως εδώ είναι η καλύτερη ευκαιρία να αφήσει τον Θεό να δουλέψει πραγματικά πάνω Του, αλλάζοντας τον χαρακτήρα του και μαθαίνοντάς του πολύτιμα μαθήματα για τη ζωή. Και αυτό αξίζει τον κόπο. Ναι, οι δίγνωμοι αλλάζουν, γιατί ο Θεός μάς αλλάζει όταν το θέλουμε.