" [...] αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε" . Δανιήλ 9:15.
Αν είμαστε χριστιανοί, ξέρουμε ότι η προσευχή είναι ένας βασικός τρόπος επικοινωνίας μας με τον Θεό. Και επειδή αγαπάμε τον Θεό, γι' αυτό επιλέγουμε να μοιραζόμαστε μαζί Του όλα αυτά που νιώθουμε και αυτά που μας απασχολούν. Υπάρχουν χιλιάδες προσευχές -με λόγια ή χωρίς- που κάνουμε στον Θεό. Ωστόσο, υπάρχει μία που όταν βγαίνει από μια ειλικρινή και ταπεινή καρδιά, που ξέρει τι λέει και δεν λέει απλά για να λέει, παίρνει απάντηση και φέρνει αποκατάσταση. Είναι η προσευχή της μετάνοιας και της εξομολόγησης.
Προσευχές μετάνοιας και εξομολόγησης αναπέμπουμε πολύ συχνά στη χριστιανική μας πορεία. Υπάρχουν προσευχές μετάνοιας και εξομολόγησης για λάθη που μας βαραίνουν αποκλειστικά, αλλά υπάρχουν και φορές που τα λάθη και οι αμαρτίες μας είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς άλλων ανθρώπων που μας "ανάγκασαν" να φερθούμε έτσι ή αλλιώς. Αλλά αυτό δεν μας δικαιώνει, όσο κι αν νιώθουμε δικαιωμένοι με τη στάση που επιλέγουμε.
Σας έχει συμβεί να μη θέλετε να βοηθήσετε ανθρώπους, να τους αποφεύγετε, ή ακόμη και να κάνετε ότι δεν τους βλέπετε, γιατί υπήρξαν περιπτώσεις που αυτοί οι άνθρωποι σάς φέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο; Σας έχει συμβεί να πάρετε τη ρεβάνς από άλλους, γιατί δεν σας αντιμετώπισαν κάποτε όπως εσείς θα θέλατε; Έχετε "ξεχάσει" να κάνετε καλό σε άτομα όπως αυτοί "ξέχασαν" να σας κάνουν καλό; Έχετε αδιαφορήσει για κάποιους, γιατί και αυτοί υπήρχαν στιγμές που αδιαφόρησαν για σας;
Όλοι μας έχουμε κάνει τέτοιες αμαρτίες και αρκετοί έχουμε μετανιώσει που πληγώσαμε με τον τρόπο που μας πλήγωσαν. Μπορεί να έχουμε ισχυρές δικαιολογίες, να νιώθουμε αδικημένοι ή απορριμμένοι, αλλά ο Θεός μάς μαθαίνει ότι η συμπεριφορά μας δεν πρέπει να γίνεται "καθρέφτης" της συμπεριφοράς των άλλων, γιατί και η προσωπικότητα του Χριστού, χωρίς να καταντούσε θύμα, δεν ήταν η αντανάκλαση της συμπεριφοράς των γύρω του. Και αυτό γιατί ο Χριστός αγαπούσε, δεν προσποιόταν ότι αγαπούσε.
Μια προσευχή εξομολόγησης και μετάνοιας για τη συμπεριφορά μας έρχεται μόνο από τον δρόμο της αγάπης. Η αγάπη μας για τον Θεό και η αγάπη μας για τον άλλον θα μας οδηγήσει να πούμε σαν τον Δανιήλ: " [...] αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε" (Δανιήλ 9:15). Η αγάπη θα μας σπρώξει να μεσιτεύσουμε σαν τον Νεεμία, λέγοντας : " [...] και εγώ και η οικογένεια του πατέρα μου αμαρτήσαμε. Διαφθαρήκαμε ολοκληρωτικά μπροστά σου ... " (Νεεμίας 1:7). Τέτοιες προσευχές δεν μένουν ποτέ αναπάντητες, γιατί στόχο δεν έχουν τον εαυτό μας, αλλά τον άλλο και τον Θεό που μας έδειξε τον δρόμο της αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου