" Κάνε με να γνωρίσω τον δρόμο μου, στον οποίο πρέπει να περπατάω· επειδή, σε σένα ύψωσα την ψυχή μου [...] Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου· επειδή, εσύ είσαι ο Θεός μου· το αγαθό σου πνεύμα ας με οδηγήσει σε δρόμο ευθύ ". Ψαλμός 143:9.
Ο 143 Ψαλμός είναι ένας από τους πολύ ωραίους ψαλμούς του Δαβίδ. Είναι η προσευχή ενός αφιερωμένου ανθρώπου που μάχεται τις μάχες του Θεού και οι μάχες αυτές τον έχουν καταβάλει και τον έχουν οδηγήσει σε μια αδιέξοδη θέση. Ο Δαβίδ βρισκόταν μέσα στο σκοτάδι και ένιωθε ταπεινωμένος. Η καρδιά του ήταν ταραγμένη, το πνεύμα του καταθλιμμένο, γι'αυτό εκλιπαρούσε τον Θεό για βοήθεια και διέξοδο.
Ο Δαβίδ δεν είχε ιδέες για το πώς να βγει από το αδιέξοδό του. Το μόνο όπλο του ήταν η προσευχή του. Το πρωί που σηκωνόταν, ζητούσε το έλεος και την οδηγία του Θεού. Χρειαζόταν μέσα στους στενωπούς που βρισκόταν ο Κύριος να του κάνει γνωστό τον δρόμο που έπρεπε να πάρει. Λαχταρούσε το Πνεύμα Του να τον οδηγήσει σε ευθεία οδό. Χωρίς το έλεος και τις οδηγίες του Θεού δεν ήξερε τι να κάνει.
Ο Δαβίδ ρωτούσε τον Θεό για πολλά πράγματα και η συνεχής επικοινωνία μαζί Του ήταν το κλειδί για όλες σχεδόν τις επιτυχίες του. Ο Δαβίδ ρωτούσε, έπαιρνε απαντήσεις και έκανε πάντα σύμφωνα μ' αυτά που ο Θεός τού έλεγε. Πιθανόν και εμείς σήμερα να κάνουμε ακριβώς το ίδιο -ζητάμε το έλεος και την οδηγία του Κυρίου-, αλλά πόσοι ακολουθούμε ακριβώς αυτά που ο Θεός μάς είπε; Είναι άλλο πράγμα να θέλω να μάθω ποιος είναι ο ευθύς δρόμος και εντελώς άλλο να ακολουθώ αυτόν τον δρόμο.
Η εμπειρία μου μού έχει διδάξει ότι δεν είναι ο Θεός που αργεί να μιλήσει ή δεν είναι πρόθυμος να μας διδάξει. Αντίθετα, ο Θεός ανυπομονεί να μας πει με απλό και ευθύ τρόπο ποιος είναι ο δρόμος στον οποίο πρέπει να περπατήσουμε. Αλλά είμαστε εμείς που συχνά αρνιόμαστε να κάνουμε ό,τι μας λέει. Οι λόγοι; Φοβόμαστε. Δεν πιστεύουμε ότι αυτά γίνονται με τέτοιο τρόπο. Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι που δεν ταιριάζει με το σύστημα σκέψης μας. Έχουμε καλύτερες ιδέες. Δεν έχουμε μάθει "να ρισκάρουμε" σε δρόμους που μας φαίνονται άγνωστοι, και, δυστυχώς για μας, ο Θεός μάς ζητά κάποτε να πάρουμε τέτοιους "παράλογους" στα μάτια μας δρόμους, γιατί θέλει να μας μάθει να Τον ακολουθούμε με πίστη και όχι με λογική και επιχειρήματα.
Οι δρόμοι του Θεού είναι ευθείς, δίκαιοι και αληθινοί. Είναι δρόμοι ξεκάθαροι, αλλά μπορεί να καταλήξουν στραβοί και επώδυνοι αν αντί να κάνουμε αυτά που μας διδάσκει με αγάπη ο Θεός, κάνουμε τελικά αυτά που νομίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου