"Εγώ γνωρίζω τις βουλές που βουλεύομαι για σας, λέει ο Κύριος, βουλές ειρήνης, και όχι κακού, για να σας δώσω το προσδοκώμενο τέλος". Ιερεμίας 19:11.
Δεν υπάρχει χειρότερη, νομίζω, κατάσταση, από ένα μυαλό πολιορκημένο από χιλιάδες συγκρουόμενες σκέψεις. Και ενώ ο νους και η λογική είναι απαραίτητες λειτουργίες, δοσμένες μέσα μας από τον Θεό για να πορευτούμε σ' αυτή τη γη, και είναι αναντικατάστατοι σύμμαχοι για τη ζωή μας, κάποτε μπορεί να γίνουν απειλητικοί εχθροί του εαυτού μας.
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που τα δεδομένα είναι τόσο θολά, οι συνθήκες τόσο ρευστές και οι αποφάσεις τόσο μεγάλης βαρύτητας που η σκέψη μας βυθίζεται στην άβυσσο των διαλογισμών. Όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει τέτοιες πολύπλοκες καταστάσεις και θα ομολογήσουμε ότι τίποτα δεν μπόρεσε να μας βγάλει από το αδιέξοδο που μας οδήγησαν κάποτε οι σκέψεις μας. Ούτε η ενθάρρυνση των άλλων ούτε ο Λόγος του Θεού ούτε η εντατική προσευχή.
Τελευταία, αντιμετώπισα ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που με ξεπερνούσε. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται καθημερινά τόσο πολύ που σώμα και νους άρχισαν να κλωτσούν. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, εγώ που κοιμάμαι σαν πουλάκι, και δεν μπορούσα να ησυχάσω πουθενά. Δεν ήξερα αν οι σκέψεις μου ήταν από τον Θεό, τον εαυτό μου ή τον διάβολο και χωρίς να το θέλω, έχασα την ειρήνη, τη χαρά και τη δύναμή μου. Το μόνο που μου έμεινε ήταν οι σκέψεις!
Ξέρετε, η ανακύκλωση των σκέψεων μπορεί να καταπονήσει αφόρητα τον άνθρωπο, να του αφαιρέσει κάθε πνευματική και σωματική δύναμη και τέλος να τον σύρει στα τάρταρα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πλέον ότι η σφαίρα των σκέψεων είναι το κατεξοχήν πεδίο μάχης που ο διάβολος έχει το πρωτείο. Πίσω από το αφανές προσωπείο της ανθρώπινης λογικής, της πραγματικότητας των συνθηκών, του χαρακτήρα μας, ο διάβολος διοχετεύει ακούραστα στο μυαλό μας "λογικά" επιχειρήματα και πιθανά σενάρια.
Σε τέτοιες λεπτές στιγμές, το μόνο που μας σώζει είναι να παγώσουμε τη σκέψη και να σταματήσουμε το κατρακύλισμα. Δεν χρειάζεται να αντισταθούμε, προσπαθώντας να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας. Δεν θα μπουν ποτέ, γιατί είμαστε υπό πίεση. Δεν χρειάζεται να προσευχηθούμε ακόμη πιο ένθερμα ή να διαβάσουμε ξανά και ξανά εδάφια από τη Γραφή μας. Δεν θα βοηθήσει όσο θα θέλαμε και ίσως αυξήσει την ένταση μέσα μας. Γιατί δεν ησυχάζουμε, θα σκεφτούμε, αφού εμπιστευόμαστε τον Θεό; Γιατί Αυτός δεν μας λέει κάποιο λόγο;
Στα δύσκολα της ζωής, η εντατική σκέψη καταντά καταστροφική. Αντίθετα, λειτουργεί πολύ καλά να εμπιστευτούμε με μια απλή συνειδητή προσευχή τα ζητήματά μας στον Θεό και να πιστέψουμε ότι καθώς αφιερώνουμε σ' Αυτόν τη θέληση και τη ζωή μας, δεν έχουμε πλέον τίποτα να φοβηθούμε. Σ' αυτή τη στάση μας, ας προσθέσουμε μια συνειδητή ευχαριστία, γνωρίζοντας ότι η απάντηση του Θεού στη δική Του ώρα θα είναι η καλύτερη για μας. Ας παγώσουμε κάθε πολιορκητική σκέψη που οδηγεί στο κατρακύλισμα και ας αφήσουμε το μυαλό μας να ξεκουράζεται στην πεποίθηση ότι ο Θεός βουλεύεται και ενεργεί πάντα το καλύτερο για τα ζητήματά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου