Προς Εμμαούς

22 Νοεμβρίου 2017

Θα κρατήσω το βάρος σου, θα κρατήσεις το δικό μου;

" Βαστάζετε ο ένας τα βάρη τού άλλου, και εκπληρώστε έτσι τον νόμο τού Χριστού.  Επειδή, αν κάποιος νομίζει ότι είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, εξαπατάει τον εαυτό του ". Γαλάτες 6:2-3.

Πέστε μου ότι σας αρέσουν όλα πάνω σας! Δεν μιλάω για την εξωτερική σας εμφάνιση, αλλά για τον χαρακτήρα σας. Γιατί είμαι απόλυτα σίγουρη ότι υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε, αν γινόταν, ν' αλλάξετε αυτή ακριβώς τη στιγμή. Πράγματα που σας ενοχλούν και σας εκνευρίζουν εσάς τους ίδιους. Στοιχεία που σας δυσκολεύουν στη σχέση σας με τους άλλους. Χαρακτηριστικά που δεν ξέρετε γιατί τα κληρονομήσατε ή πώς τέλος πάντων χτίστηκαν μέσα σας.

Εφόσον δεν καταφέρνουμε να είμαστε όπως ακριβώς θα θέλαμε, παρά τις προθέσεις και τις  προσπάθειές μας, πώς περιμένουμε από τους άλλους να γίνουν σύμφωνα με τη θέλησή μας; Είναι δυνατόν να μεταμορφώσουμε τους ανθρώπους σύμφωνα με το γούστο μας όταν δυσκολευόμαστε να πειθαρχήσουμε ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό;

Η Αγία Γραφή μάς καλεί να βαστάξουμε ο ένας τα βάρη του άλλου και έτσι να εκπληρώσουμε τον νόμο του Χριστού (Γαλάτες 6:2), που είναι τελικά ο νόμος της αγάπης. Δεν υπάρχει άλλος νόμος ικανός να μη βλέπει, να μη θυμάται, να μην αποκάνει, να μην παραιτείται.

Μέσα στα διάφορα βάρη που ο Θεός μάς δίνει να κρατήσουμε για χάρη των άλλων είναι και το φορτίο των ελαττωμάτων και των ατελειών τους.  Ξέρω ότι αυτό είναι κάτι που εκ φύσεως μάς απωθεί. Γιατί να ανεχτώ την ανοργανωσιά ή τη φυγοπονία; Γιατί να κάνω ότι δεν καταλαβαίνω στο πείσμα; Γιατί να υποστώ τη νευρική συμπεριφορά; Γιατί να...

Γιατί κανείς μας δεν είναι τέλειος! Κανείς μας δεν είναι αυτάρκης, ώστε να ζήσει μόνος του. Κανείς δεν είναι επίσης τόσο σοφός, ικανός και δυνατός, ώστε να πορευτεί ανεξάρτητα. Χρειάζεται να κρατήσω το βάρος και την αδυναμία σου και να κρατήσεις και εσύ τη δική μου ατέλεια και αδυναμία. Χρειαζόμαστε να υπομείνουμε με αγάπη ο ένας τον άλλον. Να ενθαρρύνουμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Να παρηγορηθούμε και να διδαχτούμε μαζί, και όχι να συγκρουόμαστε για το ποιος είναι ο χειρότερος και ποιος ο πιο αδικημένος. 

Είναι στην πεζή καθημερινότητα που βλέπουμε τις ελλείψεις αλλά και τις αρετές του άλλου, αρκεί να θέλουμε να τις δούμε. Είναι πάντα προς το συμφέρον μας να σηκώνουμε ο ένας το φορτίο του άλλου με αγάπη και κατανόηση. Ο Χρυσός Κανόνας, ο κανόνας της αμοιβαιότητας, είναι τελικά το κλειδί για μια όμορφη και χαρούμενη υλική και πνευματική ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου