Λυπάται όταν κάνουμε τα δικά μας

"Εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα [...]". Ιωάννης 14:16.

Αν κάτι που έχει αξία χανόταν με περίεργο τρόπο από το σπίτι σας, θα το ψάχνατε. Μπορεί να θυμώνατε κιόλας: πού πήγε, βρε παιδί μου; Σίγουρα θα προσπαθούσατε να μάθετε πώς εξαφανίστηκε. Αν στην αναζήτησή σας αυτή μαθαίνατε ότι ένα δικό σας πρόσωπο, που στ' αλήθεια αγαπάτε, σάς έκρυψε αυτή την απώλεια, θα λυπόσασταν και θα αναρωτιόσασταν: Γιατί το έκανε; Πώς είναι δυνατόν να το έκρυψε; Γιατί να πει ψέματα; 

Όταν κάτι μάς απογοητεύει, νιώθουμε βαθιά λύπη και όχι οργή. Όταν κάποιος που αγαπάμε μας απογοητεύει, πονάμε. Κάποτε σιωπούμε και κάνουμε αθόρυβα στην άκρη.  

Όταν  λυπούμε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκαμε για την ημέρα τής απολύτρωσης (Εφεσίους 4:30), συμβαίνει κάτι ανάλογο. Το Άγιο Πνεύμα μάς αγαπάει, γι' αυτό μαζεύεται στην άκρη με θλίψη. Αν και ο ρόλος του είναι να μας ενισχύει ώστε να ζήσουμε τη χριστιανική ζωή, αν και στόχο έχει να μας διδάσκει, να μας ελέγχει και να μας παρηγορεί, μπορεί εξαιτίας μας να μην καταφέρει να επιτελέσει αυτό το έργο.

Σκεφτείτε πώς κάθε φορά που πληγώνουμε τον Παράκλητο χάνουμε ευλογίες. Αποτυγχάνουμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Παίρνουμε δικούς μας δρόμους, από τους οποίους δυσκολευόμαστε στη συνέχεια να βγούμε. Στο τέλος, καταλήγουμε χωρίς χαρά, αδύναμοι και κουρασμένοι μέσα σε ένταση και ενοχή. 

Επίσης, όταν το Άγιο Πνεύμα μάς σπρώχνει προς μια κατεύθυνση και εμείς δεν θέλουμε να πάμε, έρχεται μέσα μας σύγκρουση. Όταν οι επιθυμίες της σάρκας, οι ανάγκες και  οι επιταγές του κόσμου γύρω μας παίρνουν το πάνω χέρι στη ζωή μας, τότε στο μυαλό μας κυριαρχεί  σύγχυση. Καταλήγουμε να βιώνουμε εσωτερικό πόλεμο και να νιώθουμε μπερδεμένοι και ανικανοποίητοι.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το Άγιο Πνεύμα λυπάται όταν κάνουμε τα δικά μας. Αποσύρεται, γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να διαμαρτυρηθεί και να μας επαναφέρει. Θέλει τόσο πολύ να μας βοηθήσει να ζήσουμε μια ζωή πληρότητας, οδηγώντας μας σε αγαθούς δρόμους. Όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή και δεκτική στις εισηγήσεις Του, τα βήματά μας δεν κλονίζονται, ακόμη κι όταν φυσάνε αέρηδες που μας τραντάζουν και μας ταλαιπωρούν. Η δύναμη, η χαρά και η ειρήνη που συνοδεύουν τον πιστό χριστιανό που αφήνεται στην κυριότητα του Αγίου Πνεύματος δεν έχουν τίποτα το ανάλογο πάνω στη γη.