Ο Θεός θα εκτελέσει το σχέδιό Του

" Εγώ είμαι ο Κύριος· δεν αλλοιώνομαι· γι' αυτό, εσείς, οι γιοι Ιακώβ, δεν απολεστήκατε ". Μαλαχίας 3:6.

Έχετε βρεθεί στη θέση να αναρωτηθείτε αν ο εγωισμός σας, τα λάθη σας, η υποκρισία σας ή η ανοησία σας, μπορούν να ακυρώσουν τα σχέδια του Θεού για σας. Λέτε: Αν ο Θεός ήθελε να είχα πάρει μια συγκεκριμένη διαδρομή και εγώ για διάφορους λόγους (που τώρα μου φαίνονται  ανούσιοι, δειλοί και άχαροι), έχω καταλήξει τελικά αλλού, υπάρχει περίπτωση ο Θεός να μην εκτελέσει αυτό που είχε αρχικά αποφασίσει και να με αφήσει να συνεχίσω τον «στραβό» δρόμο μου;

Ίσως να δυσκολευόμαστε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα. Κάποιοι θα πουν ότι: « ο Θεός δεν είναι άνθρωπος για να ψευστεί, ούτε γιος ανθρώπου για να μεταμεληθεί » (Αριθμοί 23:19). Λοιπόν, τα σχέδια Του θα εκτελεστούν ούτως ή άλλως στη ζωή μας. Άλλοι θα πουν ότι ο Θεός δεν αγαπά την επιπολαιότητα, τους αυτοσχεδιασμούς και τα απανωτά λάθη, « ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει » (Γαλάτες 6:7).

Ωστόσο, μέσα στην Αγία Γραφή υπάρχουν άνθρωποι που ο Θεός κάλεσε για να πάρουν μέρος στα σχέδιά Του και οι ζωές τους είναι στιγματισμένες από λάθη και ανυπακοή. Ο Αβραάμ είχε πάντα πρόβλημα μην του κλέψουν την όμορφη γυναίκα, γι’ αυτό έπαιζε το παιχνίδι της υποκρισίας και του ψέματος, δημιουργώντας μονίμως προβλήματα. Ο Ιωνάς δεν ήθελα να πάει στη Νινευή, γιατί το σχέδιο του Θεού τον μπέρδευε και τον ξεβόλευε, έτσι θεώρησε ότι η δική του επιλογή ήταν ασφαλέστερη. Εντούτοις, βρέθηκε σε ταραχή και αδιέξοδο. Ο Δαβίδ παθιάστηκε στη θέα μιας όμορφης παντρεμένης γυναίκας που λουζόταν και τελικά η επιθυμία του γκρέμισε το σπίτι της και στη συνέχεια συγκλόνισε το σπίτι το δικό του και την ίδια του τη βασιλεία.

Χάνουμε δυνατότητες, χάνουμε ετοιμασμένες ευλογίες και χαρές, ταλαιπωρούμαστε, αλλά επίσης χάνουμε και ευκαιρίες να δοξάσουμε τον Θεό όταν γλιστράμε σε δικούς μας δρόμους. Αν βγούμε κάποτε απ’ αυτούς και βρεθούμε πάλι στο αρχικό σχέδιο του Θεού, θα είναι γιατί Εκείνος έχει μια υπερπερίσσια χάρη και βρίσκει τρόπο ν’ αποκαθιστά σφάλματα και αμαρτίες μας, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει μέσα μας τη μετάνοια.

Η υποκρισία του Αβραάμ ξεσκεπάστηκε και αποκαταστάθηκε. Η φυγή του Ιωνά ρυθμίστηκε και ο Θεός τον ξανάφερε στο ίδιο σημείο, από το οποίο πλέον δεν ζητούσε να γλιτώσει. Η μοιχεία του Δαβίδ συγχωρήθηκε, γιατί ο Θεός τη φανέρωσε και την τιμώρησε, σώζοντας όμως τον δικό Tου άνθρωπο και δίνοντάς του ευκαιρία να μετανοήσει.

Τα σχέδια του Θεού για μας είναι αγαθά και στο τέλος θα εκτελεστούν. Η χάρη Του μας το εγγυάται και η μετάνοιά μας συνεργεί σ’ αυτή τη χάρη που θέλει μόνο το καλό μας. Θα ήταν σωτήριο αν είχαμε αποφύγει όλες τις επώδυνες διαδρομές, αλλά φαίνεται ότι η ανθρώπινη φύση μας χρειάζεται να ταπεινωθεί για να μάθει τον θλιβερό εαυτό της και το μεγαλείο του Θεού.