Δεν είναι η αμαρτία το πρόβλημα

 "Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας. Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία". Α' Ιωάννου 1:8-9.

Τελευταία αρχίζω να σκέφτομαι έντονα ότι ο Θεός δεν σοκάρεται με την αμαρτία. Πιο σωστά: η  θλίψη και συχνά η οργή του Θεού που σχετίζεται με την αμαρτία που διαπράττουμε δεν είναι τόσο η αμαρτία αυτή καθ' αυτή. Διότι άπαξ και η αμαρτία πέρασε στην ανθρώπινη φύση και από κει στον κόσμο, μέσω του Αδάμ και της Εύας, υπάρχει ήδη μια διασαλευμένη εγκόσμια διάταξη, στην οποία όλοι μας ανεξαιρέτως είμαστε υποκείμενοι. Υπάρχει ένα status quo που τέτοιο είναι και τέτοιο δυστυχώς θα παραμείνει εδώ στη γη, έως ότου ο Θεός αποκαταστήσει στο μέλλον την τάξη, σύμφωνα με το αρχικό ένδοξο σχέδιό Του για τον άνθρωπο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;. Ουσιαστικά, ο Θεός ήξερε πριν ο άνθρωπος παρακούσει στην Εδέμ τις επιπτώσεις της αμαρτίας. Γιατί να εκπλαγεί, λοιπόν, με τις πορνείες, τις απάτες, τους φόνους; Γιατί να τον ταράξει η εκμετάλλευση, το ψέμα και η αδικία; Γιατί να μείνει αποσβολωμένος από τη σύζυγο που απάτησε τον άντρα της και παράτησε χωρίς τύψεις τα παιδιά της για κάποιον άλλον ή γιατί να απορήσει με τον σύζυγο που κακοποιεί τη γυναίκα του; Δεν είναι ανάγκη να συνεχίσουμε την καταγραφή της λίστας των ανθρώπινων αμαρτιών. Δηλαδή, και των δικών μας αμαρτιών.

Η αμαρτία δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όταν η αμαρτία γίνεται πλέον αποδεκτή. Συγκεκριμένα, ενώ ξέρω ότι έχω αμαρτήσει, το αποδέχομαι. Και μαζί μου οφείλεις να το  αποδεχτείς και εσύ. Αποδέχομαι να είμαι οργίλος. Αποδέχομαι να σε κακομεταχειρίζομαι. Αποδέχομαι να σου λέω ψέματα. Αποδέχομαι να σε απατώ κρυφά ή φανερά. Αποδέχομαι να μην σε υπολογίζω. Αποδέχομαι να αφήνω αδυναμίες, ζήλιες έχθρες και μικρότητες να με δηλητηριάζουν και μετά να δηλητηριάζουν και σένα. Τα αποδέχομαι! Είμαι ένας αμαρτωλός και τώρα το ξέρεις και εσύ. Μην περιμένεις ν' αλλάξει αυτό. Τέτοιος ήμουν και τέτοιος θα είμαι όσο ζω εδώ κάτω, σ' αυτή τη διασαλευμένη ηθική τάξη!

Τελικά, είναι μια τέτοια στάση που εξοργίζει τον Θεό. Ναι, η αμαρτία δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι να ζω μέσα στην αμαρτία, αλλά να μην θέλω να κάνω τίποτα για να διορθώσω αυτό που ξέρω ότι προκαλεί εμετό στον Θεό. Να μην κάνω τίποτα για να θεραπεύσω αυτό που ο Χριστός έκανε δυνατόν να θεραπεύεται ολοκληρωτικά με τη θυσία του σταυρού: την αμαρτία. Ο Θεός θέλησε να μας κάνει ελεύθερους δια του Χριστού, αλλά δεν θα δεχτεί να χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας για αφορμή της σάρκας (Γαλάτες 5:13).