Πόσο εύκολο είναι να ησυχάσεις;

"Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός, ο Άγιος του Ισραήλ: Στην επιστροφή και ανάπαυση θα σωθείτε· στην ησυχία και πεποίθηση θα είναι η δύναμή σας [...]". Ησαΐας 30:15.

"Ευλογημένοι οι απλοί και ευθείς την καρδιά, γιατί απολαμβάνουν πολλή ειρήνη... Αν αρνείσαι να βιάζεσαι και να σπεύδεις, αν ακουμπάς την ψυχή σου στον Θεό, τίποτε δεν μπορεί να σε εμποδίσει απ' αυτή την καθαρότητα του πνεύματος η οποία είναι ζωή και ειρήνη. Μέσα σε μια τέτοια ηρεμία θα κατανοήσεις ποιο είναι το θέλημά Του". Amy Carmichael.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει βρεθεί κανείς σε ένταση και σε καταστάσεις που του λένε: Δράσε! Κάνε κάτι! Τι περιμένεις;  Και μπορεί η εποχή μας να είναι μια ακραία εποχή σε πιέσεις και εντάσεις, που ο χρόνος δεν περιμένει και τίποτε δεν σε περιμένει ώστε να προσευχηθείς, να μελετήσεις τον Λόγο του Θεού, να σκεφτείς νηφάλια, να συζητήσεις, να υπομείνεις, αλλά όμως αυτός είναι ο δρόμος όταν θέλεις να έχεις ειρήνη στην καρδιά σου γι' αυτά που κάνεις και ευόδωση στους δρόμους σου.

Η βιασύνη δεν χαρακτηρίζει τον Θεό. Ούτε οι σπασμωδικές κινήσεις. Ούτε τα νεύρα και το πείσμα. Ούτε η επιπολαιότητα και η αντίδραση. Αν εμείς συχνά αστοχούμε και τα κάνουμε θάλασσα, είναι γιατί αποφασίζουμε και ενεργούμε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Θέλουμε να επικοινωνήσουμε μια αλήθεια στα παιδιά μας και βιαζόμαστε να τους τη βάλουμε στο κεφάλι εδώ και τώρα και περιμένουμε σήμερα-αύριο να έχουν συμφωνήσει και μάλιστα να κάνουν κι αυτό που τους είπαμε. Αν προσευχόμασταν προηγουμένως να μας δώσει ο Θεός σοφία πώς να το πούμε και ζητούσαμε τη χάρη Του, ώστε το μήνυμά μας να φτάσει στ' αυτιά τους, θα ήταν πολύ καλύτερα. 

Θέλουμε να συζητήσουμε ένα θέμα με τον σύζυγο ή κάποιο άλλο άτομο και εκ των προτέρων θεωρούμε δεδομένο ότι εμείς έχουμε δίκιο και πρέπει να μας καταλάβει και να κάνει κιόλας αυτά που υποδείξαμε. Αν διαβάζαμε τη Γραφή μας για να δούμε αν έχουμε δίκιο, αν ο τρόπος μας είναι ειρηνικός και δίκαιος, αν τα κίνητρά μας είναι δίκια και αν αφήναμε τον Θεό να το κάνει για μας, θα ήταν πολύ καλύτερα.

Τέλος, θέλουμε να δημιουργήσουμε προσωπικές σχέσεις, φιλίες, αδελφικές συνεργασίες, αλλά και πάλι βιαζόμαστε και τα μπλέκουμε. Δεν περιμένουμε με υπομονή τον άλλον. Δεν του δίνουμε τον χρόνο που χρειάζεται ώστε να ανοιχτεί. Κάποτε δεν δίνουμε καν την κατανόηση και την αγάπη που χρειάζεται. Ας μην περιμένουμε ότι με βιασύνη, με ειρωνεία, με κρυφά ή φανερά νεύρα, με εσωτερικούς πεισματικούς διαλόγους, θα βρούμε την αγάπη και την ειρήνη που έχουμε ανάγκη για να κατανοήσουμε το θέλημα του Θεού και να χτίσουμε όμορφες σχέσεις.