Μέσα στη φθορά, υπάρχει πάντα ανανέωση

"Γι' αυτό, δεν αποκάμνουμε· αλλά, αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός όμως ανανεώνεται ημέρα με την ημέρα [...]  εμείς δεν ατενίζουμε σ' αυτά που βλέπονται, αλλά σ' αυτά που δεν βλέπονται· επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν βλέπονται είναι αιώνια". Β' Κορινθίους 4:16-18.

Η ιδέα της αιώνιας νεότητας και της κούρσας με τον χρόνο έχει ποτίσει για τα καλά τα μυαλά του πολιτισμένου κόσμου, καταντώντας εμμονή για πάρα πολλά άτομα. Είναι σε όλους μας μάλλον δύσκολο να συλλάβουμε τους εαυτούς μας εντελώς έξω απ΄αυτό το πλαίσιο. Πώς αλλιώς θα μπορούσα να είμαι, αν δεν είμαι όπως οι άνθρωποι της εποχής μου; Ακόμη χειρότερα, πώς είναι δυνατόν να μην κάνω όλα αυτά που διαρκώς ακούω, βλέπω και διαβάζω, από τη στιγμή που όλος ο κόσμος επιμένει ότι αυτό είναι το "ιδανικό" και το "σωστό";

Δυστυχώς, όταν τις τελευταίες δεκαετίες βομβαρδιζόμαστε με τη σχεδόν "μοναδική αξία" που είναι η εξωτερική εμφάνιση-νεότητα και την αναγνώριση που συναρτάται μαζί της, με τι υλικό περιμένετε να γεμίζουν οι σκέψεις; Όταν από το πρωί έως το βράδυ λαμβάνουμε τέτοιες εικόνες, γνώσεις και ειδήσεις, πόσος χρόνος και χώρος απομένει για ν' ασχοληθούμε και με τον εσωτερικό μας άνθρωπο; Πόσο οι αιώνιες αξίες του Χριστού και οι αλήθειες του ευαγγελίου ποτίζουν το πνεύμα μας και θρέφουν την ψυχή μας; 

Χρειάζεται επίμονα να επενδύουμε αξιόλογο χρόνο για να καλλιεργήσουμε τον πνευματικό μας άνθρωπο. Οι άνθρωποι χωρίς Θεό περιμένουν ομορφιά και ανανέωση μόνο από τη σάρκα. Όμως, αυτό είναι χίμαιρα, γιατί "εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα" (Ιωάννης 3:6) και όποιος ζει σύμφωνα με τη σάρκα και τις επιθυμίες της, αργά ή γρήγορα θα θερίσει απ' αυτήν θάνατο και φθορά (Ρωμαίους 8:13 & Γαλάτες 6:8).

Φυσικά και αγαπάμε το σώμα μας, όμως η καλύτερη ανανέωση μέσα στην αναπόφευκτη σαρκική φθορά είναι η ανανέωση του εσωτερικού μας ανθρώπου. Πιστεύω ότι μόνο αυτή μπορεί να συμπαρασύρει και την εξωτερική μας ομορφιά, ακόμη και στα γεράματα. Μπορεί μια γυναίκα να καταφέρει να μείνει καλοδιατηρημένη και κούκλα καθώς μεγαλώνει, αλλά σκεφτείτε τι είδους κούκλα θα είναι αν εσωτερικά συσσωρεύει με τα χρόνια μιζέρια, παράπονα, γκρίνια, ζήλια, παραξενιά, φόβους. Ή μπορεί ένας νεαρός άντρας να γερνάει όμορφα, αλλά το σώμα του αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσει την πορεία της ψυχής του. Ψυχή που δεν είναι ικανοποιημένη και χαρούμενη, ψυχή που δεν ανανεώνεται από τον Χριστό μέσα στις δυσκολίες και στα προβλήματα της ζωής, ψυχή που δεν έχει να ελπίσει σε κάτι άλλο πέρα απ' αυτά που αγγίζουν τις γήινες χαρές και απογοητεύσεις, είναι καταδικασμένη σε μαρασμό και φθορά. 

Ατενίστε με αληθινή πίστη στα μη βλεπόμενα και μ' αυτήν σας την πίστη δουλέψτε, με τη χάρη του Θεού, την καθημερινή ανανέωση του εσωτερικού σας ανθρώπου. Έτσι, μπορείτε να περιμένετε ότι θα είστε όμορφοι, ακμάζοντες και ανθηροί ακόμη και στο βαθύ γήρας σας.