" Γι' αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός
προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού ". Ρωμαίους 15:7.
Δεν ξέρω τι εντύπωση έχεις
για τον εαυτό σου. Πιθανόν θεωρείς ότι ο Θεός σε δέχθηκε παιδί Του: δεν έχεις
πολλά μεμπτά, ή αν είχες, βρήκες έναν τρόπο να τα τακτοποιήσεις ενώπιον Του. Tώρα είσαι εντάξει απέναντί Του. Αλλά όχι... Δεν μπορεί να είναι έτσι,
σκέφτεσαι.
Κατά βάθος ξέρεις ότι συχνά
τα κάνεις θάλασσα και φταις σε πολλά. Ξέρεις ότι έχεις ανάγκη το έλεος του Θεού
για να υπάρχεις την επόμενη στιγμή. Και έχεις πολύ μεγάλη ανάγκη τη συγχώρεσή
Του, διαφορετικά η σχέση σου μαζί Του δεν έχει προοπτική.
Είναι θαυμαστό ότι ο Θεός σε
κατανοεί και σε δέχεται, παρά τις ελλείψεις σου. Όμως, εξίσου θαυμαστό είναι
ότι εσύ μπορεί να μη δέχεσαι τον αδελφό σου, αυτόν τον τόσο διαφορετικό άνθρωπο
που αδυνατείς να καταλάβεις. Και αφού δεν τον καταλαβαίνεις, τον απορρίπτεις.
Κάπου μέσα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου, του έχεις βάλει ένα χ. "Άστ'
τον αυτόν. Είναι μονοκόμματος. Είναι παράξενος. Είναι κουραστικός. Είναι
επίμονος. Είναι περίεργος. Είναι στρυφνός. Είναι πολυλογάς. Είναι...."
Ναι, ίσως είναι έτσι! Εσύ,
τι είσαι; Μήπως είσαι το απόλυτα σωστό πρότυπο; Όχι, δεν είσαι, το ξέρεις.
Γνωρίζεις τα σφάλματα και τις ελλείψεις σου και δεν θα ήθελες ποτέ να σε
απορρίπτουν οι άνθρωποι, επειδή είσαι όπως είσαι. Θέλεις την αγάπη και την
αποδοχή και σε στενοχωρεί όταν κάνουν κριτική πίσω απ' την πλάτη σου. Στο
κάτω-κάτω, θέλεις ν' αλλάξεις. Και αλλάζεις μέρα με τη μέρα!
Στο παρελθόν, όποιος δεν
ταίριαζε με τον χαρακτήρα και την κοσμοθεωρία μου είχε κάτι το
"προβληματικό". Γι' αυτό ασυναίσθητα ό,τι δεν καταλάβαινα, το σχολίαζα και
συχνά το απέρριπτα. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα του χαρακτήρα των άλλων,
αλλά ήταν καθαρά δικό μου πρόβλημα. Ξεβόλευε εμένα ώστε να κάνω μια προσπάθεια να
επικοινωνήσω με κάποιον που δεν κατανοούσα. Δεν είχα ακόμη μάθει το σπουδαίο
μάθημα ότι ο Θεός μάς έχει πλάσει τόσο διαφορετικούς μεταξύ μας και είμαστε
τόσο αναγκαίοι ο ένας για τον άλλο.
Μην επικεντρώνεσαι σ' αυτό
που δεν καταλαβαίνεις στους άλλους. Δέξου τους απλά, γιατί όλοι έχουμε μια
"παράξενη" και "προβληματική" πλευρά. Για κάποιους που
μπορεί να με βρίσκουν την ιδανικότερη παρέα, υπάρχουν άλλοι τόσοι που ίσως τρέχουν μακριά όταν ακούν το όνομά μου! Αλλά δεν πειράζει, δεν είμαι το απόλυτα
σωστό πρότυπο, όπως και εσύ δεν είσαι. Λοιπόν, ας δεχτούμε μέσα σ' αυτήν την
ισότιμα αδύναμη φύση τη διαφορετικότητά μας, όπως ακριβώς ο Θεός μας δέχεται
και μας καλοδέχεται μάλιστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου