Όταν οι συνθήκες και οι άλλοι δεν ήταν όπως περίμενες

«Με ελευθέρωσε από τον δυνατό εχθρό μου, και από εκείνους που με μισούσαν, επειδή ήσαν πιο δυνατοί από μένα. Με πρόφτασαν την ημέρα τής θλίψης μου· αλλά, ο Κύριος στάθηκε το αντιστήριγμά μου·  και με έβγαλε σε ευρυχωρία· με ελευθέρωσε, επειδή ευδόκησε σε μένα. Ο Κύριος με αντάμειψε σύμφωνα με τη δικαιοσύνη μου· μου ανταπέδωσε σύμφωνα με την καθαρότητα των χεριών μου». Ψαλμός 18: 17-19.

Η ζωή του Δαβίδ πέρασε από πολλά κύματα. Κύματα αδικίας, κύματα ανασφάλειας και βαθιάς θλίψης, κύματα φόβου και διαρκούς καταδίωξης. Ένας απλός βοσκός που ζούσε ήσυχα, ο μικρότερος αδελφός μιας ταπεινής οικογένειας από τη Βηθλεέμ και μάλλον αδιάφορος ως προς την αξία, κατάληξε να γίνει στόχος του βασιλιά Σαούλ που αναίτια ζητούσε να τον σκοτώσει.

Η ιστορία είναι μεγάλη και διδάσκει πολλά. Πάντως ένα στοιχείο από τα τόσα που κάνει εντύπωση είναι το εξής: κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν χαρακτήρα και πολιτική ανάλογα με τις συνθήκες, τις στοχεύσεις, τους φόβους ή τις επιθυμίες τους. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι δεν αλλάζουν, ακόμη κι αν ξεσπάσουν πάνω τους πόνοι θανάτου και χείμαρροι ανομίας (Ψαλμός 18:4). Η καρδιά του ανθρώπου και η θέση του απέναντι στον Θεό είναι το κλειδί και για τη μια και την άλλη στάση.

Ο Θεός δοκιμάζει τις καρδιές μας και φέρνει στο φως τα κίνητρά μας, γι' αυτό συχνά επιτρέπει διάφορα πράγματα στη ζωή μας. Στη συγκεκριμένη ιστορία, επέτρεψε να λάβουν χώρα κρίσιμες ώρες αποφάσεων και επιλογών, καθώς και θλιβερές εμπειρίες. Κάθε φορά άφηνε μέσα στις συνθήκες που προέκυπταν τον Σαούλ και τον Δαβίδ να φανερώνουν τις καρδιές τους. Τελικά, ο Δαβίδ στέφθηκε νικητής: κέρδισε την επίγεια και την πνευματική μάχη εξίσου. Κέρδισε και τις δύο μάχες γιατί η ευθύτητά του και η δικαιοσύνη του μπροστά στον Θεό ήταν το πιο δυνατό «όπλο» που είχε όλα αυτά τα χρόνια της ανασφάλειας και της καταδίωξης.

Ο Δαβίδ έγραψε έναν ψαλμό τονίζοντας ότι ο Θεός στάθηκε το αντιστήριγμά του και τον ελευθέρωσε, γιατί ευδόκησε σ’ αυτόν. Του ανταπέδωσε σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του και την καθαρότητα των χεριών του, γιατί μέσα στα τόσα πολλά που του συνέβησαν, αυτό που δεν έχασε ήταν η επιθυμία του να υπακούει στις εντολές του Θεού (Ψαλμός 18: 19-24).

Δύσκολα μπορούμε να ελέγξουμε τις συνθήκες, τις προκλήσεις ή ακόμη το τι μπορεί οι άλλοι να κάνουν σε μας. Εντούτοις, μπορούμε να ελέγξουμε τι εμείς κάνουμε με τον Θεό και με τους άλλους, όταν οι συνθήκες ή οι άλλοι δεν είναι αυτοί που θα έπρεπε να είναι.