Ευαίσθητη συνείδηση, ένας πολύτιμος οδηγός

«Και ύστερα απ' αυτά, η καρδιά τού Δαβίδ τον χτύπησε, επειδή είχε κόψει το κράσπεδο του Σαούλ». Α΄Σαμουήλ 24:5.

Ως άνθρωποι ερμηνεύουμε τις συνθήκες διαφορετικά και η ερμηνεία μας εξαρτάται απ’ αυτό που έχουμε στην καρδιά τους. Και αυτό γιατί οι αξίες μας, οι συλλογισμοί μας, τα σχέδιά μας, οι επιθυμίες μας και τα συναισθήματά μας είναι οι βασικοί οδοί που ο καθένας μας ακολουθεί για να ερμηνεύσει τα γεγονότα και να ενεργήσει.

Όταν ο Θεός έφερε έτσι τις συνθήκες για να αποκλειστεί ο βασιλιάς Σαούλ στα χέρια του Δαβίδ, οι άντρες του Δαβίδ είδαν σ’ αυτό το γεγονός μια εξαιρετική ευκαιρία. Ο Θεός έδινε στον Δαβίδ τη δυνατότητα να εκδικηθεί τον Σαούλ που τον καταδίωκε να τον σκοτώσει και να πραγματοποιήσει παράλληλα τη βουλή Του: να γίνει ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ. Ο Δαβίδ το μόνο που τόλμησε να κάνει ήταν να κόψει κρυφά ένα κομμάτι από το κράσπεδο του βασιλικού ρούχου, και αυτό γιατί η καρδιά του τον χτύπησε, επειδή είχε κόψει το κράσπεδο του Σαούλ (Α΄Σαμουήλ 24:5). H συνείδησή του δεν τον άφησε να ολοκληρώσει αυτό που φαινόταν δίκαιο, ορθό και σύμφωνο με τη βουλή του Θεού, καθώς δεν ήταν ηθικό, και η συνείδησή του το ήξερε καλά!

Σε μια άλλη περίπτωση, όταν χρειάστηκαν προμήθειες για την επιβίωσή τους, ζήτησαν τη συνδρομή του Νάβαλ, ενός ισχυρού αλλά σκληρού ανθρώπου, του οποίου την περιουσία είχαν προστατέψει. Ο Νάβαλ αρνήθηκε να συνδράμει, όντας δύστροπος, και ο Δαβίδ, κουρασμένος, προσβεβλημένος και εξοργισμένος ετοιμάστηκε για εκδίκηση. Η συνείδησή του αυτή τη φορά αρνήθηκε να υποταχτεί στους ηθικούς κανόνες του Θεού! Την κατάσταση έσωσε με την οικειοθελή επέμβασή της η Αβιγαία, η γυναίκα του Νάβαλ, φέρνοντάς τους τα τρόφιμα που είχαν ανάγκη. Πολύ περισσότερο απ’ αυτό, φάνηκε ότι η σοφή γυναίκα, με την ευαίσθητη καρδιά, ήταν το μέσο που ο Θεός χρησιμοποίησε για να σταματήσει τον Δαβίδ από το να εκδικηθεί σύμφωνα με τα μέτρα της ανθρώπινης δικαιοσύνης (Α' Σαμουήλ 25: 23-34).  

Τα λόγια της Αβιγαίας είναι η επιβεβαίωση που ο Δαβίδ είχε ξεχάσει, ότι το δίκαιο δεν είναι ποτέ αποκομμένο από το ηθικό. Μπορεί να προσπαθήσουμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε, μπορεί να φοβόμαστε ότι διαφορετικά θα χάσουμε, μπορεί κατά τη γνώμη μας να το δικαιούμαστε και να μη θέλουμε να περιμένουμε άλλο και, τέλος, μπορεί οι συνθήκες να έχουν διαμορφωθεί έτσι από τον Θεό, ώστε να προχωρήσουμε σε πράγματα που Αυτός σχεδίασε για μας. Πάραυτα, μπορεί να μην πρέπει. Ή να μην πρέπει τη συγκεκριμένη στιγμή. Κάθε τι που αποκτούμε έχοντας παραβιάσει ηθικούς κανόνες του Θεού, κάθε τι που κερδίζουμε και για το οποίο η συνείδησή μας τώρα ή αργότερα μάς ελέγχει δεν είναι ο τέλειος δρόμος του Θεού. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον τέλειο δρόμο του Θεού, θα πρέπει να διατηρήσουμε μέσα μας μια ευαίσθητη συνείδηση με όποιο κόστος. Αυτή είναι σπουδαίος θησαυρός και πολύτιμος οδηγός αν θέλουμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, ακολουθώντας τον δρόμο του Θεού.