Η συμβουλή του Θεού έχει για σένα σημασία;

«Θα οδηγήσει τούς πράους με κρίση, και θα διδάξει στους πράους τον δρόμο του». Ψαλμός 25:9.

Σε μια εποχή ορθολογισμού, ανάγκης συνεχούς σχεδιασμού, μετρήσεων δεδομένων, προγραμματισμού και επαναπρογραμματισμού, το να εμπιστεύεσαι στον Θεό μοιάζει τρέλα για κάποιους. Εφόσον μπορείς και μόνος σου -μυαλό έχεις και ικανότητες έχεις- γιατί να καταφεύγεις στην αναζήτηση του θελήματος του Θεού; Γιατί ν’ αντικαθιστάς την πραγματική λογική διαδικασία λήψης αποφάσεων με «υπεκφυγές» που μεταθέτουν σχεδόν τα πάντα στη γνώση, τη δύναμη ή τη θέληση του  Θεού;

Είναι αλήθεια ότι για πολλούς η επίκληση του Θεού είναι μια τάση υπεκφυγής από το συλλογισμό-αποφάσεις και τις ευθύνες που αυτές συνεπάγονται. Για κάποιους άλλους, και χριστιανούς φυσικά, η αναζήτηση του θελήματος του Θεού δεν είναι απαραίτητο ζητούμενο. Αν τους ρωτήσεις τι λέει ο Θεός γι’ αυτό που κάνουν, συμφωνεί με τις αποφάσεις τους, διαβάζουν τη Βίβλο τους και ζητούν τη συμβουλή  Του για θέματα που τους αφορούν, πιθανόν να ομολογήσουν πως όχι.

Μπορεί στην πράξη να μην πιστεύουν ότι ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους με τον Λόγο του και με το Πνεύμα του. Εξάλλου, ό,τι ήταν να πει, το είπε. Τι περισσότερο έχει να διδάξει ο Θεός για τα πράγματα εδώ κάτω, όταν ξέρουμε ότι ένα κ΄ένα κάνουν δύο;  Ξεχνούν ότι ο Χριστός έχει πάντα λόγο στη ζωή τους. Επίσης, ξεχνούν ότι ως πιστός μεσίτης, ως σύμβουλος και πατέρας του μέλλοντος αιώνος, είναι έτοιμος να βοηθήσει όσους καταφεύγουν σ’ Αυτόν.

Η αλήθεια είναι ότι η πίστη στον Θεό είναι μια διαδικασία που ανατρέπει συχνά τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς μας. Σίγουρα, δεν τους αποκλείει, ούτε τους απαγορεύει. Εντούτοις, υπάρχουν φορές που ανατρέπει τα πάντα και θέλει μεγάλη πίστη να δεχτείς την ανατροπή και να μπορέσεις να πας κόντρα σ’ αυτά που η λογική σου σού λέει και τα συναισθήματά σου επιτάσσουν. Αν κάποιοι χριστιανοί δεν σκέφτονται να Τον ρωτούν για ζητήματα που τους αφορούν, δεν είναι γιατί δεν ξέρουν ότι πρέπει να το κάνουν. Είναι μάλλον γιατί είναι ευκολότερο και βολικότερο να λειτουργείς μόνος σου, χωρίς αφεντικό στο κεφάλι σου. Θέλει κόπο και χρόνο η αναζήτηση της συμβουλής του Θεού, και εδώ η ζωή τρέχει και οι διαδικασίες δεν περιμένουν! Και τέλος πάντων, ο καθένας ξέρει το συμφέρον και το καλό.

Για όσους διαβάζουν τη Γραφή τους, θα θυμίσω τον Δαβίδ. Ο Δαβίδ ήταν έμπειρος, σοφός, και δυνατός. Όμως, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε ρωτώντας τον Θεό σε μια γνήσια σχέση μαζί Του και όπου δεν το έκανε, το πλήρωσε. Η εξάρτησή του από τον Θεό φανέρωνε όχι υπεκφυγή ή αδυναμία, αλλά σεβασμό και ταπείνωση. Ο Δαβίδ είχε την τάση να ρωτάει τον Θεό όταν κατέστρωνε τις στρατηγικές του.  Εσένα, πια είναι η σχέση σου με τον Θεό; Πηγαίνεις μπροστά με την πίστη ή με το πλάνο και τα δεδομένα;