Μπορείς να είσαι ηγέτης όπου κι αν είσαι

«Μακάριος ο άνθρωπος, του οποίου η δύναμη είναι σε σένα· στην καρδιά των οποίων είναι οι δρόμοι σου». Ψαλμός 84:5.

Πολλές φορές θαυμάζουμε όσους ηγήθηκαν σε διάφορους τομείς της ζωής με άξιο και παραδειγματικό τρόπο, ιδιαίτερα σε κρίσιμες ώρες. Ο Δαβίδ έδειξε σε ποικίλες περιστάσεις ότι ήταν ηγέτης. Πνευματικός ηγέτης. Ηθικός ηγέτης. Στρατιωτικός ηγέτης. Πρακτικός και καθημερινός ηγέτης. Παρά τις αποτυχίες του, υπήρξε κατά βάθος ο άνθρωπος εκείνος που αντιδρούσε με το σωστό τρόπο τη σωστή στιγμή.

Στη θέα του Γολιάθ σκέφτηκε με τον εντελώς αντίθετο τρόπο απ΄ ό,τι σκεφτόταν ο λαός και ο βασιλιάς Σαούλ. Χρησιμοποίησε ως όπλο, μαζί με τη σφεντόνα του, την πίστη στον Θεό και όχι τη ρομφαία και το δόρυ. Ένας ηγέτης ξεκινά τους υπολογισμούς κοιτάζοντας ψηλά. Αποφεύγει το μέσα και το γύρω του, γιατί θα παγιδευτεί.

Στο ακατάπαυστο κυνηγητό του βασιλιά Σαούλ απάντησε με έλεος και σεβασμό. Όταν του δόθηκε η ευκαιρία να τον ξεφορτωθεί, δεν το έκανε, αφήνοντας στον Θεό την εκδίκηση και την ανταπόδοση. Και αυτό γιατί όταν θα χρειαζόταν να μιλήσει, τα λόγια του δεν θ’ άγγιζαν συνειδήσεις, ούτε θα ενέπνεαν σεβασμό, εφόσον οι άλλοι θα γνώριζαν τη διαδρομή και τη συμπεριφορά του. Ένας ηγέτης δεν βιάζεται να τελειώσει τις υποθέσεις του ή τις υποθέσεις του Θεού, καταπατώντας τις ηθικές αξίες και τους νόμους Του. 

Στην πυρπόληση της Σικλάγ και στην αιχμαλωσία των προσφιλών προσώπων τους, οι σύντροφοι του Δαβίδ έψαχναν για έναν αποδιοπομπαίο τράγο (τον Δαβίδ συγκεκριμένα). Ο ίδιος αναζήτησε τη βουλή του Θεού και πολεμώντας θαρραλέα, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή της συμφοράς. Ένας ηγέτης ψάχνει τις λύσεις. Δεν μένει στην απογοήτευση και δεν αρχίζει τις κατηγόριες.

Στο άκουσμα του θανάτου του Σαούλ και του Ιωνάθαν δεν αναστέναξε με ευχαρίστηση: επιτέλους, δικαιοσύνη! Ο Σαούλ δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός εχθρός του Δαβίδ, γι' αυτό και πένθησε στην πτώση του. Στο άκουσμα ότι οι άντρες της Ιαβείς –Γαλαάδ ήταν αυτοί που, με κίνδυνο της ζωής τους, κατέβασαν τα κρεμασμένα σώματα του Σαούλ και των γιων του από το τείχος, τους ευλόγησε και τους είπε ότι ο ίδιος θα τους ανταποδώσει το καλό που έκαναν. Ένας ηγέτης τιμά το αγαθό και επιβραβεύει το καλό όπου το δει, ακόμη κι αν οι αποδέκτες του είναι εχθροί του ή δεν το αξίζουν.

Τελικά, μια κρίση δεν είναι αυτή που κάνει έναν άνθρωπο σπουδαίο ηγέτη. Η κρίση απλά φανερώνει το πραγματικό ποιόν ενός ατόμου και τη σχέση του με τον Θεό. Έτσι εξηγείται γιατί συχνά σε δύσκολες ώρες κάποιοι λύνουν προβλήματα, επιτυγχάνουν, νικούν, ενώ κάποιοι άλλοι καταλήγουν οι ίδιοι μέρος του προβλήματος και νικιούνται. Γιατί να μην είσαι και εσύ ένας ηγέτης; Στην οικογένειά σου. Στους φίλους σου. Στη δουλειά σου. Στην εκκλησία σου. Στον κόσμο.