Δεν χρειάζεται να μιλάς πολύ και πάντα

«Μη συγχωρήσεις στο στόμα σου να φέρει επάνω σου αμαρτία· ούτε να πεις μπροστά στον άγγελο, ότι ήταν από άγνοια· γιατί να οργιστεί ο Θεός στη φωνή σου, και να αφανίσει τα έργα των χεριών σου; Επειδή, μέσα στην πληθώρα των ονείρων, και στην πληθώρα των λόγων, υπάρχουν ματαιότητες· εσύ, όμως, να φοβάσαι τον Θεό». Εκκλησιαστής 5:6-7.

Υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε αρκετά και μιλάνε ακόμη περισσότερο όταν τους τσιγκλήσεις. Είναι άλλοι που πριν τελειώσεις το επιχείρημά σου, σε έχουν ήδη διακόψει για να επιβραβεύσουν ή ν’ αντικρούσουν μια θέση. Τέλος, είναι μερικοί που θα μιλήσουν, τους ρωτήσεις δεν τους ρωτήσεις, γιατί νιώθουν ότι οφείλουν να δίνουν συμβουλές και να είναι «ειδικοί» επί θεμάτων.

Χρειάζεται να μιλάμε πολύ ή χρειάζεται να μιλάμε πάντα; Όταν δεν το καταλαβαίνουμε αυτό, έρχεται ο χρόνος, οι συνθήκες, τα λάθη και φυσικά η Αγία Γραφή να μας συνετίσουν.

Διαβάζοντας τη Βίβλο, βρίσκουμε ότι ο πιο «εκτεθειμένος» μαθητής ήταν ο Πέτρος. Παρορμητικός, ομιλητικός και συναισθηματικός, δεν μπορεί εύκολα να μετριάσει τις αντιδράσεις του. Μερικά δυνατά και αδύνατα σημεία του: θα ομολογήσει ταπεινά στον Κύριο ότι είναι άνθρωπος αμαρτωλός (Λουκάς 5:8). Στο όρος της Μεταμόρφωσης, θα ζητήσει να κάνουν τρείς σκηνές «μη γνωρίζοντας τι λέει» (Λουκάς 9:33). Θα δηλώσει ότι ο ίδιος δεν θα αρνηθεί ποτέ τον Κύριο, για να γελοιοποιηθεί λίγο αργότερα αλλά και να κλάψει πικρά (Μάρκος 14:72). Θα συμβουλέψει τον Χριστό ν’ αποφύγει τον σταυρό για να δεχτεί άμεσα την επιτίμησή Του (Ματθαίος 16:23). Θα πέσει όπως-όπως στη θάλασσα για να συναντήσει τον αναστημένο Κύριο (Ιωάννης 21:7). Θα κάνει το πρώτο ευαγγελιστικό κήρυγμα με τεράστια απήχηση τη μέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2). Από τον Πέτρο μπορεί να περιμένεις το μεγαλείο όπως και τη γκάφα!

Ίσως σκεφτείς για τον εαυτό σου το ίδιο: από μένα μπορεί να περιμένεις το μεγαλείο όπως και τη γκάφα. Η εμπειρία σε δίδαξε ότι η παρόρμηση του στόματος και της καρδιάς σου μπορεί να δημιουργήσουν ευλογίες και προβλήματα εξίσου. Μπορεί να ενθουσιάζεσαι, να λες παρορμητικά πράγματα, να μην μπορείς να κρατήσεις τον λόγο σου και να καταντάς γελοίος/α. Μπορεί να εκνευρίζεσαι, να διακόπτεις διαρκώς για να αντικρούσεις ή να διαφοροποιηθείς, ώστε γίνεσαι αντιπαθής. Μπορεί να θέλεις να βοηθήσεις ή να πατρονάρεις πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς να σου πέφτει άμεσα λόγος, χωρίς ν’ αναλαμβάνεις ευθύνη,  χωρίς σωστή γνώση πραγμάτων για τους άλλους, διατρέχοντας τον κίνδυνο να γίνεις συμφορά αντί για ευλογία στις αποφάσεις τους.

  

Σκέψου λίγο πριν μιλήσεις. Μην ανακατεύεσαι εκεί που η ευθύνη και οι πράξεις δεν σε αφορούν άμεσα. Μη βιάζεσαι στις κρίσεις σου. Μην παθιάζεσαι στο ναι ή στο όχι. «Μη συγχωρήσεις στο στόμα σου να φέρει επάνω σου αμαρτία· ούτε να πεις μπροστά στον άγγελο, ότι ήταν από άγνοια· γιατί να οργιστεί ο Θεός στη φωνή σου, και να αφανίσει τα έργα των χεριών σου; Επειδή, μέσα στην πληθώρα των ονείρων, και στην πληθώρα των λόγων, υπάρχουν ματαιότητες· εσύ, όμως, να φοβάσαι τον Θεό (Εκκλησιαστής 5:6-7). Διαφορετικά, θα χρειαστεί να μάθεις όπως ο Πέτρος. Καθόλου κατακριτέο, μάλλον ευεργεσία, αλλά επώδυνο και χρονοβόρο.