"Πήγαινε, φάε το ψωμί σου με ευφροσύνη, και πιες το κρασί σου με εύθυμη καρδιά· επειδή, ο Θεός αρέσκεται ήδη στα έργα σου. Σε κάθε καιρό ας είναι τα ιμάτιά σου λευκά ..." Παροιμίες 9:7-9.
Ξέρετε πόσες συμβουλές δίνονται από ειδικούς σε πληθώρα θεμάτων με σκοπό να μας κάνουν ευτυχισμένους; Αν ψάξετε λίγο, θα βρείτε κλειδιά για μια επιτυχημένη καριέρα, οδηγίες για να έχετε έναν ευτυχισμένο γάμο, συμβουλές για να αναθρέψετε χαρούμενα παιδιά. Βήματα για να χτίσετε μια δυνατή αυτοεκτίμηση, για να απαλλαγείτε από τους φόβους και τόσα άλλα, που αν τα ακολουθήσετε, θα βρείτε - υποθετικά - το δρόμο της ευτυχίας.
Και όμως, παρά τη χρησιμότητά τους, η απόκτηση της ευτυχίας μοιάζει θολή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η ζωή γίνεται ωραία όταν αισθάνεσαι ευγνώμων που την έχεις και ξέρεις σε ποιανού τα χέρια την έχεις ακουμπήσει. Αγαπάς τη ζωή πέρα από πράγματα, πρόσωπα και συνθήκες. Όλα αυτά μεταλλάσσονται και δεν είναι κανείς υποκείμενος μονόπλευρα στη χαρά ή τη λύπη.
Και ενώ το ξέρουμε αυτό, λίγο ως πολύ πιάνουμε τους εαυτούς μας να μονολογούν: " Τελικά, η ζωή είναι για πολύ λίγους. Για τους τυχερούς. Γι' αυτούς που έχουν ..." Και στη θέση "έχουν" ο καθένας μας βάζει και κάτι: υγεία, οικογένεια, χρήματα, καταξίωση, διασυνδέσεις, αγάπη. Και βάζει πάντα αυτό που δεν έχει, και ας έχει άλλα πράγματα, που κάποιοι άλλοι δεν τα έχουν, γιατί ο άνθρωπος κατά βάθος δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος και χαρούμενος.
Μέσα σε τέτοιες σκέψεις που έρχονται στο νου και μέσα σε συνθήκες που τις επιβεβαιώνουν, μόνο όταν γνωρίζεις τον Θεό μπορείς να πεις ότι η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη ζεις . Μπορείς να το πεις επειδή ξέρεις με βεβαιότητα σε ποιανού τα χέρια την έχεις ακουμπήσει.
Και όμως, παρά τη χρησιμότητά τους, η απόκτηση της ευτυχίας μοιάζει θολή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η ζωή γίνεται ωραία όταν αισθάνεσαι ευγνώμων που την έχεις και ξέρεις σε ποιανού τα χέρια την έχεις ακουμπήσει. Αγαπάς τη ζωή πέρα από πράγματα, πρόσωπα και συνθήκες. Όλα αυτά μεταλλάσσονται και δεν είναι κανείς υποκείμενος μονόπλευρα στη χαρά ή τη λύπη.Και ενώ το ξέρουμε αυτό, λίγο ως πολύ πιάνουμε τους εαυτούς μας να μονολογούν: " Τελικά, η ζωή είναι για πολύ λίγους. Για τους τυχερούς. Γι' αυτούς που έχουν ..." Και στη θέση "έχουν" ο καθένας μας βάζει και κάτι: υγεία, οικογένεια, χρήματα, καταξίωση, διασυνδέσεις, αγάπη. Και βάζει πάντα αυτό που δεν έχει, και ας έχει άλλα πράγματα, που κάποιοι άλλοι δεν τα έχουν, γιατί ο άνθρωπος κατά βάθος δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος και χαρούμενος.
Μέσα σε τέτοιες σκέψεις που έρχονται στο νου και μέσα σε συνθήκες που τις επιβεβαιώνουν, μόνο όταν γνωρίζεις τον Θεό μπορείς να πεις ότι η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη ζεις . Μπορείς να το πεις επειδή ξέρεις με βεβαιότητα σε ποιανού τα χέρια την έχεις ακουμπήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου