"Όταν αποσιώπησα, τα κόκαλά μου πάλιωσαν από τον ολολυγμό μου όλη την ημέρα [...] Την αμαρτία μου φανέρωσα σε σένα, και την ανομία μου δεν έκρυψα· είπα: Στον Κύριο θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου· κι εσύ συγχώρησες την ανομία της αμαρτίας μου" . Ψαλμός 32:3, 5.
Πώς αντιδρούμε μπροστά στην αμαρτία, όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε σφάλλει; Ο καθένας υιοθετεί διαφορετική στάση μετά τη διάπραξή της. Κάποιος μπορεί να κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα. Απλά γυρίζει το "διακόπτη" και "σβήνει" τη φωνή της συνείδησής του που τον ελέγχει. Καμιά αναγνώριση, ούτε μετάνοια μπροστά στον Θεό ή σε εκείνον που έφταιξε. Άλλος μπορεί να καταλάβει ότι είναι ένοχος, αλλά να αργήσει να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Κύριο και τους άλλους.
Ο Δαβίδ, ως βασιλιάς του Ισραήλ, είχε την εμπειρία κάποιων τραγικών αμαρτιών -μοιχείας και φόνου- τις οποίες προσπάθησε να αποκρύψει. Αντί να μετανοήσει γι' αυτές, τις κουκούλωσε. Και οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Όσο αρνιόταν να τακτοποιήσει το ζήτημα, τόσο υπέφερε ψυχικά και σωματικά. Κάποια στιγμή, έχοντας δεχτεί τον έλεγχο του προφήτη του Θεού, άνοιξε την καρδιά μπροστά Του και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Και ο Θεός, χάρη στο μεγάλο Του έλεος, συγχώρεσε τις αμαρτίες του.
Αυτή είναι μια αρχή που αφορά όλους μας. Η λύση στην αμαρτία δεν είναι να την αρνούμαστε. Ούτε να την κρύβουμε και να καθυστερούμε να την ομολογήσουμε. Η λύση είναι να την παραδεχτούμε ειλικρινά μπροστά στον Θεό και, αν εμπλέκεται και άλλος, τον οποίο έχουμε βλάψει ή ταλαιπωρήσει, να του ζητήσουμε συγνώμη.
Οι αρχές του Θεού ξεπερνούν κατά πολύ τους ανθρώπινους ηθικούς ή ποινικούς νόμους, καθιστώντας μας όλους, σε τελική ανάλυση, ένοχους μπροστά Του. Γι' αυτό, η τίμια αναγνώριση της αμαρτίας μας και η μεταμέλειά μας αποτελούν, χάρη στη θυσία του Χριστού, το μέσο της συγχώρεσης αλλά και της αποκατάστασης της σχέσης μας μαζί Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου