"O λόγος σας ας είναι: Ναι, ναι. Όχι, όχι· μάλιστα, το περισσότερο απ' αυτά, είναι από τον πονηρό". Ματθαίος 5:37.
Σε όλους μας έχει συμβεί να αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στο ναι και το όχι. Στην κάθε μας μέρα προφέρουμε αυτές τις λέξεις, κάποτε χωρίς να τις εννοούμε. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτές οι λέξεις έχουν και συνέπειες, γι' αυτό καλό θα ήταν να ξέρουμε πως να τις χρησιμοποιούμε. Έτσι, θα προστατευθούμε από πολλές πίκρες και παρανοήσεις.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε πέσει στην παγίδα να πούμε ναι σε κάτι, ενώ μέσα μας θέλαμε να πούμε όχι. Συχνό φαινόμενο όταν κάποιος μας ζητήσει μια εξυπηρέτηση και ενώ είμαστε πνιγμένοι, λέμε ναι. Η αίσθηση ότι άλλος θα δυσαρεστηθεί, θα χάσει την εκτίμησή του ίσως για μας, μας αναγκάζει να πούμε ναι για να τον ευχαριστήσουμε.
Έπειτα, κουρασμένοι και θυμωμένοι, αρχίζουμε τα παράπονα: "Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Όλοι σε μένα έρχονται, βαρέθηκα πια την εκμετάλλευση". Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, δεν φταίνε οι άλλοι. Το λάθος είναι δικό μας που δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να πούμε όχι όταν πρέπει.
Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Κάποιες φορές θέλουμε να κάνουμε πράγματα. Κάτι μέσα στην καρδιά μας μάς σπρώχνει τόσο έντονα προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως το βλέμμα ή η συμβουλή κάποιου είναι τόσο σημαντικά για μας που προτιμούμε να καταπνίξουμε αυτή τη φωνή, από φόβο μήπως μας παρεξηγήσουν ή μήπως κάνουμε λάθος. Και έτσι το ναι που υπήρχε μες την καρδιά μας έγινε ένα μεγάλο όχι στα χείλη μας.
Σε ποιον τελικά θέλουμε να αρέσουμε; Στον Θεό ή στους ανθρώπους; Ποιος κανονίζει τις αποφάσεις μας; Το ναι που είναι στην καρδιά μας, μήπως πρέπει να γίνει ένα ναι στο στόμα μας; Και το όχι που υπάρχει άλλοτε εκεί, μήπως πρέπει να γίνει ένα λεκτικό όχι; Ας μην πέφτουμε στην παγίδα του πονηρού και ας σκεφτούμε πώς λέμε ναι και πώς λέμε όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου