Γιατί ζεις;

"Αυτός που κατοικεί κάτω από τη σκέπη τού Υψίστου, κάτω από τη σκιά τού Παντοκράτορα θα διαμένει". Ψαλμός 91:1.

Τελευταία προβληματίζομαι πάνω στις αντιλήψεις περί θετικής σκέψης, καλού ηθικού και καλής ζωής. Όλα αυτά επιδρούν στον ψυχισμό μας, στο να έχουμε μια καλή φυσική κατάσταση και να απολαμβάνουμε τη ζωή.

Ωστόσο, ποτέ δεν λείπουν οι λόγοι που μας κάνουν να παραπονιόμαστε, να γκρινιάζουμε  και να υποφέρουμε μέσα στη ζωή. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι πώς να έχεις ένα καλό ηθικό και μια χαρούμενη ζωή, αλλά πώς να μην εγκαταλείπεις παρά τις δυσκολίες και να πιστεύεις ότι η ζωή και πάλι αξίζει.

Ένα πρώτο βήμα είναι να δεχτείς τους δρόμους που ο Θεός επέλεξε για σένα και να υπακούσεις στο θέλημά Του, όπως κι αν αισθάνεσαι, όσο δύσκολο κι αν είναι, περιμένοντας την ώρα που θα σε ελευθερώσει απ' αυτά που σε βαραίνουν. Αν έχεις κάνει το μέρος σου, εμπιστεύσου. Αυτό θα το κάνεις με μια ελεύθερη δική σου επιλογή. Μπορεί  να μοιάζει με μοιρολατρία στα μάτια κάποιων και να ισοδυναμεί με παραίτηση. "Γιατί να υποφέρω και να μένω με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας πότε ο Θεός θα με ελευθερώσει; Αυτό καταρρακώνει το ηθικό μου και με γεμίζει με απογοήτευση", θα σκεφτεί κάποιος.

Αν ήταν να ακολουθήσει κανείς τον Χριστό γιατί θα του εξασφάλιζε πάντα ένα καλό ηθικό και μια ευχάριστη ζωή μέσα από τη λύση των προβλημάτων του, να είστε σίγουροι ότι θα ήταν πάρα πολλοί αυτοί που θα ήταν λάτρεις Του και  φανατικοί οπαδοί Του. Αλλά ο Χριστός δεν είναι η μαγική λύση για τις δυσκολίες μας, γι' αυτό και έχει λίγους γνήσιους φίλους. Ο Χριστός είναι η Ζωή μέσα σε μια παράλογη και άδικη ζωή. Είναι η Ζωή μέσα στις αντιξοότητες και τις ανατροπές. Είναι η Ζωή όταν τίποτα δεν σου δίνει νόημα και σκοπό για να ζήσεις. Σ΄ αυτή την περίπτωση ζεις τη ζωή Του και μόνο τότε η ζωή Του έχει αξία για σένα.