Με τα μάτια της αγάπης

"Εγώ είμαι ο Κύριος, και δεν υπάρχει άλλος· Θεός εκτός από μένα δεν υπάρχει· εγώ σε περίζωσα, αν και δεν με γνώρισες". Ησαΐας 45:5.

Ήταν μεγάλη η χαρά μου να μάθω ότι, 25 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας από το λύκειο, οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριες θα μαζευόμασταν για μια επετειακή συνάντηση. Με τις αναμνήσεις ακόμη ζωντανές και όλο λαχτάρα να δω τους παλιούς μου φίλους, πήγα.

Δεν θα μπω στον κόπο να σας περιγράψω τα συναισθήματα και τις κουβέντες μας. Ούτε έχει νόημα να πω ότι για τον καθένα η ζωή είχε αλλάξει. Για μένα, το παρελθόν και το παρόν μπερδεύτηκαν τόσο αυτή τη μέρα, γιατί ο χώρος που έγινε η συνάντηση ήταν η ντισκοτέκ που κάναμε τα πάρτι του λυκείου μας σαν έφηβοι. Ακόμη και η μουσική ήταν η ίδια, και αν έκλεινε κανείς τα μάτια του, θα ζούσε κάτι απ' αυτό το παρελθόν.

Αν και η χαρά μου ήταν μεγάλη, η ευχαριστία μου στον Θεό ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Και αυτό γιατί θυμήθηκα πόσες φορές είχα πάει σαν έφηβη σ' αυτή την περίφημη ντισκοτέκ, ομορφοστολισμένη, γεμάτη κέφι και όνειρα, πόσο είχα ξεβιδωθεί από το χορό και  πόσο συχνά είχα φύγει σαν ένα άδειο σακί. Με το χαμόγελο της ευτυχίας και της υποκρισίας στα χείλη μου να πείθει εμένα και τους άλλους ότι είχαμε περάσει καλά! Και με τη βεβαιότητα ότι αυτή ήταν η ζωή (λίγο πικρή πού και πού, αλλά δεν ήταν δυνατό να υπάρχει και τίποτα καλύτερο).

Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, ξέρω ότι τα μάτια της αγάπης -όχι κάποιου συμμαθητή μου- αλλά του Θεού μου, με παρακολουθούσαν. Εκείνος ήταν πάντα δίπλα μου όλα τα χρόνια που εγώ χαζολογούσα, αδιαφορούσα και διασκέδαζα. Όλα, επίσης, τα χρόνια που έψαχνα, συχνά μέσα από δάκρυα, αν υπήρχε τίποτα καλύτερο απ' αυτό που ζούσα. Και δόξα στον Θεό, ήρθε η ώρα που μου έδειξε ότι αυτό που ζούσα ήταν μια ανούσια ζωή. Ήταν μια χρυσή φυλακή που κανείς δεν μπορούσε να ανασάνει ελεύθερα. Ωστόσο, η μεγάλη απάτη ήταν ότι πιστεύαμε ότι ήμασταν ελεύθεροι.

Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι σήμερα. Μπορεί να είσαι σε μια παρόμοια κατάσταση. Να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος και "απολαμβάνεις" την κάθε σου μέρα με αφεντικό εσένα στο κεφάλι σου. Θα σου πω, ωστόσο, ότι δεν είσαι ελεύθερος, αν δεν έχεις τον Χριστό στη ζωή σου. Πολύ χειρότερο, έχεις λάθος αφεντικό που σε κυβερνάει. Σκέψου μήπως αυτό που νομίζεις ότι είναι ζωή, είναι αθέατα δεσμά που σε οδηγούν "γλυκά" στην άβυσσο.