Τα πάντα δίνω

 " [...] τότε, εγώ επέστρεψα ό,τι δεν είχα αρπάξει". Ψαλμός 69:4.

Θέλεις να δεις πόσο αγαπάς τον Θεό; Θέλεις να ξέρεις αν πραγματικά Τον λατρεύεις και Τον ακολουθείς για ό,τι Αυτός έκανε για σένα; Εννοώ την αιώνια θυσία Του και μόνο. Αναρωτιέσαι κατά πόσο το θέλημά Του θα περνούσε πάνω από τον εαυτό σου, τις επιθυμίες και τα σχέδιά σου σε κάποια δύσκολη στιγμή σου;

Αν έχεις τέτοια ερωτήματα μέσα σου, να ξέρεις ότι και ο Θεός αναρωτιέται με έναν παρόμοιο τρόπο για σένα. Και έρχεται εκείνη η κρίσιμη και καθοριστική ώρα στη ζωή, ώστε να απαντηθούν τέτοια ερωτήματα. Θα αναφέρω το παράδειγμα του Αβραάμ όταν πρόσφερε τον μονογενή γιο του, τον Ισαάκ. Ονόμασε αυτήν την κορυφαία ώρα του Αβραάμ όπως θέλεις. Η δοκιμασία της πίστης, η υπακοή της πίστης, το παράλογο της πίστης, ώρα φόβου και τρόμου... Όπως κι αν την πεις, είναι η ώρα που ο Αβραάμ επέστρεψε αυτό που δεν είχε αρπάξει, διότι το κατείχε νόμιμα και δίκαια. Και αυτό γιατί ο Ισαάκ ήταν η πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Θεού στον Αβραάμ. Δεν ήταν κάτι που ο ίδιος απέκτησε με δική του προσπάθεια, ή ενεργώντας πονηρά. Εντούτοις, όταν ο Θεός το ζήτησε, ο Αβραάμ το έδωσε πίσω.

Ο Χριστός στον σταυρό είχε τη δική Του ύψιστη ώρα υποταγής στα σχέδια  του Πατέρα. Και Αυτός κατέθεσε λίγο πριν το σταυρικό μαρτύριο, στη Γεθσημανή, το δικό Του θέλημα στη βουλή του Θεού. Τα λόγια Του : "Αββά, Πατέρα, όλα είναι δυνατά σε σένα· απομάκρυνε από μένα τούτο το ποτήρι· όχι, όμως, ό,τι εγώ θέλω, αλλά ό,τι εσύ" (Μάρκος 14:36), μας θυμίζουν ότι ο Χριστός επέστρεψε, όπως ο Αβραάμ πριν πολλά χρόνια, ό,τι δεν είχε αρπάξει, αλλά Του άνηκε στον απόλυτο βαθμό: τη ζωή Του, τη δόξα Του, την εξουσία Του και την κυριότητα του εαυτού Του.

Ίσως κληθείς κάποια στιγμή να κάνεις το ίδιο. Να δώσεις πίσω αυτό που ο Θεός σού υποσχέθηκε ότι είναι δικό σου, ή που σου ανήκει, γιατί Εκείνος στο έδωσε. Αυτό μπορεί να είναι διαφορετικό στον καθένα. Σίγουρα, θα  κοστίζει να το δώσεις. Όμως, δώσε το. Δώσε το ακόμη κι αν δεν το πάρεις πίσω. Ο Χριστός αξίζει περισσότερο απ' αυτά που δίνει.