Το δίκοπο μαχαίρι των ευλογιών

 " [...] τα πάντα έρχονται από σένα, και από τα δικά σου δίνουμε σε σένα". Α' Χρονικών 29:14.

Σας έχει συμβεί να κοιτάτε κάποιες ζωές και να λέτε: "Αυτό το πρόσωπο δεν αξίζει τις χαρές που απολαμβάνει. Ένα άτομο δύσκολο, που κοιτάζει τον εαυτό του και αδιαφορεί για τους άλλους, δεν είναι άδικο η ζωή να του έχει συμπεριφερθεί τόσο γενναιόδωρα;" Ερώτηση που με έχει απασχολήσει εξίσου και για την οποία έχω δώσει, για τον εαυτό μου, την εξής απάντηση: "Οι ευλογίες του Θεού σε κάθε άνθρωπο, χριστιανό ή μη, είναι τέλεια δείγματα της αγάπης του Θεού που "βρέχει επάνω σε δικαίους και αδίκους" (Ματθαίος 5:45). Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: είναι δίκοπο μαχαίρι γι' αυτόν που τις έχει".

Γιατί μπορείς να πάρεις τα δώρα του Θεού και να τα απολαμβάνεις, χωρίς να συνειδητοποιείς ότι δεν τα αξίζεις. Μπορείς να τα σπαταλάς και την ίδια στιγμή  να τα θεωρείς  λίγα, και να νιώθεις ότι είσαι και πάλι ο αδικημένος. Κάτι καλύτερο σου όφειλε η ζωή απ' αυτό που ζεις! 

Μπορείς να τα πάρεις και να ταλαιπωρήσεις τους άλλους εξαιτίας αυτών των ευλογιών. Πώς; Να τους περιφρονήσεις ή να μην τους νοιαστείς. Η ευτυχία σου, η άνεσή σου και τα σχέδιά σου να μη χωρούν τον φτωχό, τον άσκημο, τον άσημο, τον μόνο. Μπορείς να απαιτείς αναγνώριση και ενδιαφέρον και να μην μπορείς να συγχωρήσεις ότι κάποιος πονεμένος -που δεν σε ζηλεύει απαραίτητα- δεν μπορεί από τον πόνο να χαρεί μαζί σου, γιατί έχει τις δικές του σκοτούρες. Και έχει ακόμη μια στενοχώρια : ότι εσύ, ο ευνοημένος, ή και ευλογημένος της ζωής αυτής, δεν κατάφερες να γίνεις λίγο πιο γενναιόδωρος και να μοιραστείς μαζί του το φορτίο των προβλημάτων του. Όχι μόνο, μπορεί να του κάνεις και τον δάσκαλο.

Από την άλλη,  υπάρχουν και εκείνοι που πήραν τα δώρα του Θεού και κατάλαβαν ότι δεν ήταν αποκλειστικά γι' αυτούς. Κάτι ήθελε ο Θεός να κάνουν μ' αυτά, κάτι παραπάνω από το να τα απολαύσουν μόνοι τους ή με την οικογένειά τους. Και βρήκαν τρόπους να τα μοιραστούν με τους άλλους. Μία πρόσκληση για φαγητό. Μια έξοδος και λίγη παρέα. Λίγος διαθέσιμος χρόνος για να ανοίξει ο άλλος την ψυχή του. Ένα χαμόγελο με έναν λόγο ενθάρρυνσης. Ένα συμβολικό δώρο. Κατανόηση. Ένα κομπλιμέντο... Είναι  πολλά αυτά που θυμάμαι να πήρα από τους "ευνοημένους" (και μη) της ζωής. Και από εκείνους που δεν πήρα; Πήρα ένα μεγάλο μάθημα, που μου χρησιμεύει στη ζωή: οι ευλογίες του Θεού είναι για να τις μοιραστώ και με άλλους.