Τρικυμία μετά από υπακοή;

"Και όταν μπήκε μέσα στο πλοίο, τον ακολούθησαν οι μαθητές του. Και ξάφνου, μια μεγάλη τρικυμία έγινε στη θάλασσα, ώστε το πλοίο σκεπαζόταν από τα κύματα· κι αυτός κοιμόταν". Ματθαίος 8:23-24.

"Είναι δυνατόν να έχω υπακούσει στον Θεό και να βρίσκομαι σ' αυτήν την κατάσταση; Τι χειρότερο θα συνέβαινε αν δεν είχα υπακούσει;" είναι ένα δίκαιο ερωτηματικό που ζητά απάντηση όταν ο χριστιανός βρίσκεται μέσα σε τρικυμίες. Και αυτό γιατί στο μυαλό μας η υπακοή στον Θεό πηγαίνει μαζί με την ευλογία, τη χαρά, την ανάπαυση, και αυτό  είναι αλήθεια που τονίζεται ιδιαίτερα στη Βίβλο.

Όμως στη Βίβλο υπάρχουν κομμάτια που μιλούν επίσης για τρικυμίες που ήρθαν μετά από υπακοή. Ένα τέτοιο είναι το σημερινό. Είναι ο Χριστός που κάλεσε τους μαθητές Του να περάσουν στην αντίπερα πλευρά της λίμνης και αυτοί, ως σωστοί μαθητές, σηκώθηκαν και Τον ακολούθησαν. Τους βρήκε όμως  ανεμοστρόβιλος, και το πλοίο γέμιζε από νερά, και κινδύνευαν να βουλιάξουν,  και - προσθέτω εγώ - οι μαθητές μέσα τους άρχισαν να αμφιβάλλουν για το πόσο συνετό ήταν να εξακολουθούν να εμπιστεύονται έναν Κύριο που κοιμόταν σαν να μην έτρεχε τίποτα!

Νομίζω ότι χρειάζεται να είμαστε πνευματικοί ρεαλιστές: δεν υπάρχει "απόλυτη ασφάλεια", δηλαδή διαρκής νηνεμία, στη ζωή μας με τον Χριστό. Πολλοί πέφτουμε σ' αυτήν την παγίδα, και αν κάτι μαθαίνουμε καλά καθώς αυξανόμαστε, είναι ότι η ζωή με τον Χριστό είναι χαρούμενη και ευλογημένη πράγματι, αλλά υπάρχουν και περίοδοι που γίνεται τρικυμισμένη και μοναχική, ακόμη κι αν είμαστε αφιερωμένοι χριστιανοί.

Παρ' όλα αυτά, η πραγματική ασφάλεια εξακολουθεί να βρίσκεται στην υπακοή στον Χριστό και όχι στην εγκατάλειψη της βάρκας. Ο Κύριος είναι κυρίαρχος όλων  των τρικυμιών μας και είναι Αυτός μόνο, όχι η δική μας πίστη ή αφιέρωση, που ηρεμεί τις ταραγμένες ψυχές μας. Μπορεί ο Θεός να προστάζει, και να σηκώνεται άνεμος καταιγίδας, και να μας βρίσκουν κύματα, αλλά είναι Αυτός ο ίδιος που κατασιγάζει την ανεμοζάλη, και όλα τα κύματα σιωπούν, οδηγώντας μας στο επιθυμητό μας λιμάνι.(Ψαλμός 107:25-30).