Τριάντα οκτώ χρόνια, δεν είναι λίγο πολλά;

"Αυτόν, μόλις τον είδε ο Ιησούς ότι ήταν κατάκοιτος, και ξέροντας ότι πάσχει ήδη πολύ καιρό, του λέει: Θέλεις να γίνεις υγιής; Αυτός που ασθενούσε αποκρίθηκε σ' αυτόν: Κύριε, δεν έχω άνθρωπο, για να με βάλει μέσα στη μικρή λίμνη..." Ιωάννης 5:6-7.

Είναι ένας από τους πολλούς, μα  πάρα πολλούς αρρώστους, που περίμεναν την κίνηση του νερού στη μικρή λίμνη της Βηθεσδά. Ξέρετε, εκεί που κατέβαινε ένας άγγελος από καιρό σε καιρό και τάραζε το νερό. Εκεί, που αν υπήρχε ταμπέλα απ' έξω, νομίζω ότι θα έγραφε: " Όποιος προλάβει πρώτος ". Γιατί ουσιαστικά μόνο έτσι μπορούσε να γίνει κάποιος καλά. Αν κατάφερνε να μπει πρώτος μέσα στη λίμνη μετά την κίνηση του νερού.

Απίστευτος συναγωνισμός για τόσους πολλούς αρρώστους που όλοι ήθελαν την υγειά τους. Πολλά τα "μέσα" που ο καθένας έπρεπε να επιστρατεύσει. Πράγματι, θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις μόνος σου. Θα έπρεπε να είχες τον δικό σου άνθρωπο για να σε βοηθήσει, κι αν ήσουν και πάλι "ο πιο τυχερός" ή " ο πιο γρήγορος" . Εσύ ή οι βοηθοί σου φυσικά.

Ο άνθρωπος της ιστορίας  δεν έφτανε που είχε το χάλι του, άρρωστος όπως ήταν,  δεν είχε και άνθρωπο για να σπρώξει λίγο την υπόθεσή του. Μεγάλη συμφορά  και αυτό, τότε και τώρα. Γιατί χωρίς "άνθρωπο" τα πράγματα δεν πάνε και πολύ μακριά.

Τριάντα οκτώ χρόνια, δεν είναι λίγο πολλά και χαμένα για να κάθεται εκεί να περιμένει; Τριάντα οκτώ χρόνια δεν είναι λίγο πολλά να βλέπει ο Θεός ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μόνος και αβοήθητος; Τριάντα οκτώ χρόνια, δεν είναι λίγο πολλά για να βρεθεί κάποια λύση τώρα; 

Δεν θα απαντήσω με θεωρητικό τρόπο. Θα απαντήσω με τον Λόγο του Θεού, που δεν είναι θεωρία αλλά πράξη. "Αυτόν, μόλις τον είδε ο Ιησούς ότι ήταν κατάκοιτος, και ξέροντας ότι πάσχει ήδη πολύ καιρό του λέει [...] Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου, και περπάτα." (Ιωάννης 5:6-8). Πιο απλά: αυτόν δεν τον είδε έτσι τυχαία ο Ιησούς μέσα στο πλήθος. Αυτόν συγκεκριμένα έψαχνε  ο Χριστός  ανάμεσα σε τόσους αρρώστους. Και τον έψαχνε γιατί ήξερε και έβλεπε ότι ήταν εκεί τριάντα οκτώ χρόνια και ακόμη περίμενε. Και τον έψαχνε για να τον γιατρέψει και να του μάθει -και να μας μάθει- ότι για κάθε ανθρώπινο τρόπο και κάθε δική μας λογική υπάρχει πάντα ακριβώς δίπλα ένας θεϊκός τρόπος που μας αφήνει άφωνους. 

Αν μπορείς να περιμένεις τριάντα οκτώ χρόνια.