Λογική ή εμπιστοσύνη;

" Εγώ, η σοφία, κατοικώ μαζί με τη φρόνηση, και εφευρίσκω γνώση συνετών αποφάσεων ". Παροιμίες 8:12.

Νομίζω ότι πολλές φορές εμείς, οι άνθρωποι, δεν μπορούμε να κρατήσουμε πολλά πράγματα στο μυαλό μας. Όταν η ζωή γίνεται συχνά πυκνά σταυρόλεξο, όταν τα επιχειρήματα και οι υποθέσεις εναλλάσσονται και δεν ξέρουμε τι θέση να πάρουμε, ξέρετε τι κάνουμε; Τείνουμε σε γενικεύσεις και υπεραπλουστεύσεις που θεωρούμε ότι βοηθούν.

Λέμε για παράδειγμα: "Ασ' τα όλα στον Κύριο. Αυτός θα κάνει το καλύτερο για σένα". Και είναι απόλυτη αλήθεια. Οφείλουμε να τα αφήνουμε όλα στον αγαθό Κύριο. Αλλά αν μετατρέψουμε αυτήν τη σωστή θέση σε μια γενίκευση περί συνεχούς παραίτησης και κακώς νοούμενης εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού, υπάρχει ο κίνδυνος να κάνουμε λάθος. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Πέτρου στη φυλακή. Η εκκλησία προσευχόταν ακατάπαυστα, αλλά ο Πέτρος δεν είχε ελευθερωθεί. Τελευταία νύχτα πριν την εκτέλεσή του, αλυσοδεμένος ανάμεσα σε στρατιώτες, κοιμόταν βαθιά. Ο Πέτρος είχε πλήρως εγκαταλειφθεί στην πρόνοια και το θέλημα του Θεού. 

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πέτρος είχε εντελώς αποκοπεί από λογικές σκέψεις. Όταν ο Θεός έστειλε έναν άγγελο και τον ελευθέρωσε με θαυμαστό τρόπο, οδηγώντας τον  από τη φυλακή στην πόλη, ο Πέτρος μετέτρεψε την εμπιστοσύνη του στον Θεό σε λογικές, σοφές αποφάσεις. Θυμηθείτε ότι ο άγγελος δεν του είπε ούτε που να πάει ούτε τι να κάνει στη συνέχεια. Τον πήγε μέχρι ενός ορισμένου σημείου και μετά τον άφησε μόνο του.

Μα, ο Θεός τον άφησε χωρίς καθοδήγηση σε μια τέτοια στιγμή; Φυσικά και όχι. Ο Πέτρος δεν είχε χάσει την ικανότητα της λογικής! "Και αφού σκέφθηκε, ήρθε στο σπίτι τής Μαρίας, της μητέρας τού Ιωάννη..." (Πράξεις 12:12). Ο Πέτρος σκέφτηκε και πήρε μια απόφαση για το τι να κάνει. Κατευθύνθηκε στο σπίτι της Μαρίας και όχι κάπου αλλού μετά από κάποιου είδους συνετό συλλογισμό. Η εμπιστοσύνη είχε δώσει τη θέση της στη λογική επεξεργασία. Εκεί βρήκε τους αδελφούς να προσεύχονται και οι οποίοι δεν πίστευαν ότι ήταν ελεύθερος. Στη συνέχεια, σκεπτόμενος πάλι, έφυγε από εκεί, ώστε να μην τον ξανασυλλάβουν.

Κάποιες φορές οι συνθήκες μάς αναγκάζουν να αφήσουμε εντελώς τα πράγματα στον Κύριο, γιατί έχουμε εξαντλήσει τις ανθρώπινες λύσεις. Τότε ησυχάζουμε στο θέλημα του Κυρίου. Αλλά αυτός ο κανόνας δεν αποκλείει να κάνουμε λογικές σκέψεις, ιδιαίτερα όταν τα δεδομένα αλλάξουν. Κάποιες φορές ο Θεός δεν κάνει τα πάντα, αλλά μας αφήνει, έπειτα απ' αυτά που μας έδειξε, να πάρουμε αποφάσεις για το πώς πρέπει να ενεργήσουμε στη συνέχεια. Και είναι η λογική που μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε τον δρόμο. Ο χριστιανός δεν καταργεί τη λογική. Τη χρησιμοποιεί ζητώντας από τον Κύριο να του δώσει διαύγεια και σύνεση, ώστε να προχωρήσει σωστά μπροστά.