Καλός, κακός, αναλόγως τις συνθήκες

" Όλους να τους τιμήσετε· την αδελφότητα να αγαπάτε· τον Θεό να φοβάστε· τον βασιλιά να τιμάτε ". Α' Πέτρου 2:17.

Όταν βρισκόμαστε σε δυσκολία και  στενοχώρια, όταν πνιγόμαστε και δεν έχουμε χρόνο για τίποτα, όταν χρειαζόμαστε γέφυρες, ξέρουμε ότι οι άνθρωποι μάς είναι πολύτιμοι. Κάθε βοήθεια, παρηγοριά και διευκόλυνση δεκτή σε παρόμοιες συνθήκες. Όταν, όμως, τα πράγματα πηγαίνουν καλά στη ζωή μας, όταν τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, οι ίδιοι άνθρωποι μπορεί να μας κουράζουν και να  μας φαίνονται εμπόδιο. 

Στην πρώτη περίπτωση, κάποιος θεωρείται χρήσιμος συγγενής, καλός αδελφός, ευχάριστος φίλος, γιατί μας βοηθά να πραγματοποιήσουμε αυτά που θέλουμε και έχουμε ανάγκη. Στη δεύτερη, κρίνεται κουραστικός, περίεργος, ή και περιττός, διότι μας "χαλάει" τα σχέδια, ή δεν τον χρειαζόμαστε άλλο, εφόσον τα έχουμε πλέον εκτελέσει .

Κάποτε η κρίση μας για τους ανθρώπους και τα γεγονότα  δεν είναι δίκαιη. Ούτε η συμπεριφορά μας είναι σωστή, γιατί αντιμετωπίζουμε τους άλλους ανάλογα με την επίδραση/ωφέλεια που έχουν επάνω μας. Άλλοτε, μπορεί να κρίνουμε τα γεγονότα σύμφωνα με τους στόχους μας. Για παράδειγμα, ένα άτομο είναι καλό και μια κατάσταση θετική αν εξυπηρετεί τα σχέδια μας. Όμως, αν μας δημιουργούν υποχρεώσεις, ή και εμπόδια στις υποθέσεις μας, τότε είναι άσκημα.

Η δική μας ιδιοτελή  συμπεριφορά μπορεί να πληγώσει ανθρώπους.  Στον Θεό δεν διαφεύγει ούτε η αδικία ούτε η εκμετάλλευση. Ωστόσο,  ακόμη και τότε ο Θεός ξέρει να εργάζεται το αγαθό  στη ζωή μας. Σε τελική ανάλυση, οι  αποφάσεις Του για μας δεν σχετίζονται με το τι επίδραση άνθρωποι και καταστάσεις μπορεί να έχουν στα σχέδια ή τις ανάγκες μας, αλλά κατά πόσο εκτελούν ή όχι τα δικά Του.

Ο Θεός μάς κάλεσε να εξαγγείλουμε τις αρετές Του (Α' Πέτρου 2:9) και να κάνουμε γνωστή την αγάπη Του στους άλλους (Ιωάννης 13:35). Αν θέλουμε να εκτελέσουμε τα  σχέδια του Θεού και να κάνουμε το θέλημά Του, θα πρέπει να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους και να μην υποτιμούμε κανέναν. Σωστά είπε ο Καντ ότι, κανένα άτομο δεν μπορεί να είναι μέσο για την πραγματοποίηση των δικών μας σκοπών. Αν θέλουμε ο Θεός να ευαρεστείται στη ζωή μας, θα πρέπει να αγαπάμε έμπρακτα και τους άλλους πιστούς και να μην κλείνουμε την καρδιά μας όταν κλείνουν τα θέματά μας και οι ανάγκες μας. Τέλος, ας σεβόμαστε και όσους μας κυβερνούν. Αν υπολογίζουμε τον Θεό, που είναι ο υπέρτατος κριτής για το καλό και για το κακό εξίσου, αποκλείεται να χρησιμοποιούμε  τους άλλους ως μέσα για τους σκοπούς μας.