Οι πληγές Του και οι δικές σου

"Θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας". Ρωμαίους 8:18.

Στην Αποκάλυψη, στο πέμπτο κεφάλαιο, ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει τον Ιησού, το Λιοντάρι από τη φυλή του Ιούδα (εδ. 5) σαν ένα σφαγμένο Αρνίο (εδ. 6). Ο ιεροκήρυκας Charles Spurgeon, κάνοντας μια αναφορά στις δύο εικόνες, είχε ρωτήσει: "Γιατί ο ένδοξος Κύριος μας θα έπρεπε να δείχνει ότι έχει επάνω Του πληγές μέσα στη δόξα Του;" Η απάντησή του ήταν απλή: "Οι πληγές του Ιησού είναι η δόξα Του".

Ο Ιησούς ποτέ δεν είδε τις πληγές που υπέστη για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας ως ντροπή.  Ο Κύριος υπάκουσε στο θέλημα του Πατέρα  και δέχτηκε να εκτελέσει το σχέδιο της σωτηρίας, χωρίς να υπολογίζει απώλειες, εξευτελισμό ή πόνο. Ο Χριστός, "εξ αιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή" (Εβραίους 12:2), και τα σημάδια που θα φέρει επάνω Του σε όλη την αιωνιότητα θα μαρτυρούν την αγάπη Του, τη θυσία Του και τη δόξα Του.

Ως χριστιανοί, φέρνουμε και εμείς σημάδια και πληγές από την υπακοή μας στο θέλημα του Θεού. Δεν υπάρχει γνήσιος χριστιανός που να μη βαστάζει στο σώμα του, όπως και ο απόστολος Παύλος είπε,  " τα στίγματα του Κυρίου Ιησού " (Γαλάτες 6:17). 

Για τον καθένα αυτά μπορεί να είναι διαφορετικού είδους και πολύ συχνά είναι στίγματα που θα ήθελε να ξεχάσει. Τα στίγματά μας είναι πληγές, και πληγή σημαίνει πόνος, σημαίνει αδυναμία και περιορισμός. Δεν ξέρω πόσοι θα αισθάνονταν περήφανοι για όλα αυτά, εκτός κι αν με κάποιο τρόπο αυτές οι πληγές είχαν σπουδαία αποτελέσματα, αν άνοιγαν δρόμους και έφερναν ευλογίες. Ακόμη περισσότερο, αν αυτές οι πληγές αναγνωρίζονταν ως πληγές για χάρη του ονόματος του Ιησού Χριστού και λάμβαναν την ανάλογη μισθαποδοσία.

Οι πληγές του Χριστού είχαν αιώνια αποτελέσματα σε εκατομμύρια ανθρώπους, γιατί " διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς " (Ησαΐας 53:5). Οι πληγές του Χριστού όχι μόνο δεν ήταν μάταιες, αλλά αυτή η ταπείνωση Του ήταν  η αιτία που " ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο·  ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων " (Φιλιππησίους 2:9). 

Ναι, οι πληγές του Χριστού είναι η δόξα Του και ο Κύριος θέλει να το θυμάται και να το θυμόμαστε και εμείς αιώνια. Όμως, και οι δικές μας πληγές είναι η δόξα του Θεού και η δική μας δόξα. Όταν όλα τα πράγματα θα έχουν μπει στη θέση τους, όταν ο Χριστός θα έρθει να κάνει δικαιοσύνη και κρίση και να αποδώσει στον καθένα όπως θα είναι το έργο του (Αποκάλυψη 22:12), τότε θα δεις ότι οι πληγές σου για χάρη του Ιησού είχαν νόημα και αξία. Ποτέ μην ξεχνάς τις πληγές του Χριστού για χάρη σου,  ποτέ να μη λυπάσαι για τις δικές σου για χάρη Του.