" Ο Ιησούς, κοιτάζοντάς τον καλά, είπε: Εσύ είσαι ο Σίμωνας, ο γιος τού Ιωνά· εσύ θα ονομαστείς Κηφάς, που μεταφράζεται Πέτρος ". Ιωάννης 1:42.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ταυτίζεστε με τον χαρακτήρα του Σίμωνα Πέτρου, του μαθητή του Κυρίου. Βιαστικός, ενστικτώδης, παρορμητικός, επιπόλαιος, ασταθής, ό,τι δεν θα ήθελε κανείς να είναι. Και σίγουρα ό,τι δεν θα διάλεγε κανείς για συνεργάτη του!
Έτσι σκεφτόμαστε εμείς όταν αισθανόμαστε ότι είμαστε ελλιπείς. "Δεν κάνω γι' αυτό και γι' αυτό", λέμε. "Δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω". Ή αξιολογώντας άλλους, συμπεραίνουμε: "Αυτός δεν κάνει".
Όταν ο Αντρέας συνάντησε τον Μεσσία, το επόμενο βήμα του ήταν να φέρει στον Χριστό τον αδελφό του, τον Πέτρο. Κοιτάζοντάς τον, ο Ιησούς είδε μέσα στην ψυχή τη θέληση του Πέτρου να αλλάξει. Ο Χριστός αγάπησε τον Πέτρο και εκτίμησε κάτι το πραγματικά αγνό και αληθινό που έκρυβε στα βάθη του.
Ο Χριστός είδε το δυναμικό του Πέτρου, αλλά δεν Του διέφυγαν ούτε οι αποτυχίες του, οι επιπολαιότητές του και εκείνη η ορμητικότητα που θα του δημιουργούσαν προβλήματα και στενοχώριες. Ε, και; Ήταν αλήθεια ότι ο Πέτρος μόνος του δεν θα κατάφερνε πολλά πράγματα, γιατί θα ήταν διαρκώς μια κινούμενη άμμος. Ο Χριστός, όμως, μέσα στον Πέτρο θα μπορούσε να κάνει το Σίμωνα μια πέτρα, ένα βράχο, έναν πραγματικό ηγέτη της εκκλησίας.
Ακριβώς έτσι να σκέφτεστε για τον εαυτό σας, και πιθανόν και για άλλους, όταν ξέρετε ότι δεν μπορείτε και δεν κάνετε για πολλά πράγματα. Η μοιρολατρία και ο πεσιμισμός δεν είναι στοιχεία που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν χριστιανό. Χαραγμένες και αναπόφευκτες διαδρομές στη ζωή δεν υπάρχουν, επειδή κάποιος γεννήθηκε με ελλείψεις και αδυναμίες, επειδή είναι επιπόλαιος, επειδή νιώθει ευαίσθητος ή αγχώδης, επειδή είναι σκληρός, επειδή είναι τέλος πάντων ό,τι είναι. Ο Χριστός αλλάζει τους ανθρώπους και αλίμονο αν δεν μπορούσε να το κάνει.
Σκεφτείτε ο Χριστός να καλούσε τον Πέτρο, να του συγχωρούσε τις αμαρτίες, να τον δικαίωνε και να τον δόξαζε (Ρωμαίους 8:30), αλλά να μην μπορούσε να κάνει και πολλά πράγματα με τον χαρακτήρα του, γιατί ο Πέτρος έτσι γεννήθηκε. Αλίμονο αν ο Θεός δεν μπορεί να μας φτιάξει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και αν δεν μπορεί να μας απαλλάξει απ' όλα αυτά που μας βαραίνουν. Μπορεί σαν τον Πέτρο να περάσουμε από κύματα και απογοητεύσεις, αλλά το πώς μας βλέπει ο Θεός μέσα στον Χριστό και το τι μπορεί να κάνει με εμάς είναι η σωστή προοπτική που πρέπει να καθορίζει την προσωπικότητά μας και την πορεία μας. Ναι, αυτό που μας καθορίζει δεν είναι ποιοι είμαστε, αλλά το ποιοι τελικά μπορούμε να γίνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου