Ο μισθός της πίστης και το αποτέλεσμα της λογικής

«Δέστε, έρχομαι γρήγορα· και ο μισθός μου είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του». Αποκάλυψη 22:12.

Είναι  τραγικό να προσπαθείς να συνδυάσεις τα αντίθετα όταν πιστεύεις στον Θεό. Πέρα από τραγικό όμως είναι και ανέφικτο. Πολλές φορές διαβάζοντας τη Βίβλο εμπνεόμαστε από τις αλήθειες της και το Άγιο Πνεύμα μάς προσκαλεί να ζήσουμε μια εντελώς διαφορετική ζωή απ’ αυτήν που η ανθρώπινη φύση και η λογική μάς επιτάσσει. Τότε αρχίζει η πάλη, γιατί είτε θα ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού είτε σύμφωνα με το θέλημα των ανθρώπων (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας).

Ο Αβραάμ ακολούθησε με πίστη τον Θεό όταν τον κάλεσε να αφήσει τη χώρα του και τη συγγένειά του για μια νέα γη που θα του έδειχνε και την οποία θα έδινε κληρονομιά σ’ αυτόν και στο σπέρμα του. Ο Αβραάμ πίστεψε ότι ο Θεός μπορούσε να του δώσει παιδί, παρά την ηλικία του και παρά τη στειρότητα της Σάρρας, και να καταστήσει τους απογόνους του ως τα άστρα του ουρανού.

Αλλά όπως είχε πει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι: «Είναι ευκολότερο ν’ αντιστέκεσαι στην αρχή παρά στο τέλος». Έτσι, ο Αβραάμ δεν μπόρεσε τελικά ν’ αντισταθεί στη λογική και τις πιέσεις της Σάρρας και ενέδωσε στο σχέδιό της, με αποτέλεσμα τη γέννηση τού Ισμαήλ. Επιτέλους, ένα παιδί και μια λύση. Επιτέλους, μια κάποιου είδους χαρά (συζητήσιμο αυτό).

Αφού η πίστη μπορεί να καταντά ουτοπία, αφού η πίστη μπορεί να σε πηγαίνει σε αδιέξοδο, αφού η πίστη μπορεί να μην έχει τελικά αντίκρισμα, τι θα επικρατήσει στην πάλη μεταξύ πίστης και λογικής; Μπορεί να συνδυαστούν τα δύο άκρα αντίθετα;  Όχι! Αν κρατήσεις την πίστη, θα πρέπει ν’ αρνηθείς τη λογική σου και αν κρατήσεις τελικά τη λογική σου, θα πρέπει να ξεχάσεις την πίστη σου.

Αν ποτέ ο Θεός σού ζητήσει να περπατήσεις με την πίστη και αν κι εσύ συναινέσεις να περπατήσεις μαζί Του με πίστη, όπως έκανε ο Αβραάμ, Εκείνος θα αφαιρέσει κάθε στήριγμα και κάθε ελπίδα σου. Θα σε αφήσει ολομόναχο με τον εαυτό σου, τους γύρω σου να σε πιέζουν και με κάθε λογής συνετά επιχειρήματα. Στο τέλος, αυτό που θα μείνει θα είναι η δική σου θέση: θέση πίστης ή λογικής. Ένα από τα δύο, όχι και τα δύο. Θα διαπιστώσεις λοιπόν ότι είναι ανέφικτο να τα συνδυάσεις και τα δύο. Η γνήσια πίστη δεν έχει δεκανίκια στη λογική και η λογική δεν μπορεί να εμπιστευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα την πίστη. Φυσικά το αποτέλεσμα μπορεί να μοιάζει το ίδιο, ωστόσο απέχει απίστευτα, γιατί δεν μπορεί να είναι ο ίδιος ο μισθός της πίστης και το αποτέλεσμα της λογικής.