Κοίταξε στους άλλους το καλύτερο

«Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή τής δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας…» Κορινθίους 4:7.

Ένας μεγάλος τσακωμός που αναφέρεται στην Βίβλο έγινε στους κόλπους μιας ευλογημένης ομάδας ιεραποστόλων, εκείνη του Παύλου και του Βαρνάβα.

Πώς έφτασαν τα πράγματα έως εκεί; Το πρόσωπο γύρω από το οποίο έγινε η διαμάχη ήταν ο Ιωάννης–Μάρκος. Ο Βαρνάβας ήθελε να τον πάρουν μαζί τους στο επόμενο ιεραποστολικό ταξίδι, ωστόσο, ο Παύλος αρνήθηκε. Μάλλον θίχτηκε που ο Ιωάννης-Μάρκος τούς άφησε και δεν τους ακολούθησε σε όλο το ταξίδι. Ίσως έκρινε ότι δεν ήταν απόλυτα αφοσιωμένος και δεν έπρεπε να του έχουν 100% εμπιστοσύνη.

Ο Ιωάννης-Μάρκος, για λόγους που ο Παύλος δεν μπορούσε να συμμεριστεί, αναγκάστηκε να αποχωρίσει. Τον ξαναβρίσκουμε πάλι στον ιεραποστολικό αγρό όταν μετά τον χωρισμό Παύλου- Βαρνάβα, ο Βαρνάβας τον επιλέγει για συνεργάτη του και ξεκινούν για την Κύπρο, ενώ ο Παύλος παίρνει μαζί του τον Σίλα και κατευθύνονται αλλού.

Συχνά οι άνθρωποι δεν βλέπουν τα πράγματα  ξεκάθαρα, γιατί είναι επικεντρωμένοι στον δικό τους τρόπο σκέψης ή έχουν παθιαστεί από τον δικό τους στόχο. Εντούτοις, στη Βίβλο διαβάζουμε ότι αργότερα ο Παύλος άλλαξε γνώμη και γράφει: «ο Δημάς με εγκατέλειψε […] ο Λουκάς είναι ο μόνος μαζί μου. Αφού παραλάβεις τον Μάρκο, φέρ' τον μαζί σου· επειδή, μου είναι χρήσιμος στη διακονία»  (Β΄Τιμόθεο 4:10-11) .

Τελικά, όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Στο κάτω-κάτω αυτό κάνει ο Θεός ασταμάτητα μαζί μας. Ακόμη και μέσα στη χάρη Του, μπορεί να πληγώσουμε και να πληγωθούμε, μπορεί ν’ απογοητεύσουμε και ν’ απογοητευθούμε, αλλά αν θέλουμε να μοιάσουμε στον Χριστό, θα πρέπει να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες, παίρνοντας ρίσκο.

Ας θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν έχει πάντα την ίδια ακριβώς κλίση. Το άτομο με το οποίο διαφωνήσαμε ή τσακωθήκαμε μπορεί να έχει κληθεί να κάνει τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Είναι εκλεκτισμός όταν επιλέγουμε ν’ αγαπάμε, να αποδεχόμαστε και συνεργαζόμαστε με συγκεκριμένα μόνο άτομα.

Ας κοιτάξουμε το καλύτερο στους άλλους και όχι το χειρότερο. Ο θησαυρός που κουβαλάμε βρίσκεται σε «χωμάτινα σκεύη». Αυτό σημαίνει ότι ο θησαυρός αυτός δεν παρουσιάζεται πάντα όπως ακριβώς θα θέλαμε, διότι το «χωμάτινο σκεύος» εμποδίζει να δούμε τι δυναμικό μπορεί να κρύβει ο άλλος. Σαν άνθρωποι του Θεού έχουμε την ευθύνη να ψάξουμε τον «θησαυρό» στον άλλον και να τον αξιοποιήσουμε. Οι άνθρωποι δίνουν το καλύτερό τους όταν τους εκτιμούμε, τους αγαπούμε και τους δεχόμαστε!