Κάποτε χρειάζεται ν’ αφήσουμε τους άλλους στις επιλογές τους

«Οι ίδιες του οι ανομίες θα συλλάβουν τον ασεβή, και με τα σχοινιά τής αμαρτίας του θα σφίγγεται». Παροιμίες 5:22.

Έχω θητεύσει στα θρανία του εγωισμού και όπως όλοι αυτοί που πίστεψαν ότι τα ξέρουν όλα καλύτερα από τους άλλους έτσι και εγώ. Παίρνουμε κάποτε τους δρόμους του εγωισμού μας σε διάφορους τομείς, δεν αξιολογούμε σωστά αυτά που έχουμε, αγνοούμε καμπανάκια που μας στέλνει ο Θεός ή αυτοί που μας αγαπούν και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Έως ότου καταλάβουμε τη γυμνή αλήθεια.

Στη ιστορία του άσωτου γιου, ο γιος δεν μπορούσε να ευχαριστηθεί το σπίτι του πατέρα. Και πώς να το ευχαριστηθεί, δηλαδή, όταν εκεί έξω όλα λαμπύριζαν, ήταν ξέγνοιαστα και ανεξέλεγκτα; Οι επιλογές ήταν πολυάριθμες, οι κανόνες ελαστικοί. Εκεί έξω θα μπορούσε να παίρνει ελεύθερα τις δικές του αποφάσεις. Στο κάτω-κάτω, θα έκανε συνετή χρήση των πραγμάτων και των συνθηκών, δεν ήταν υποχρεωτικό να εξοκείλει.

Νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία για τον εγωιστή, σε οποιονδήποτε τομέα κι αν διαπρέπει ο εγωισμός του, από το να τον αφήσεις στις επιλογές του. Διότι δεν πρόκειται να καταλάβει ό,τι κι αν του πεις. Δεν πρόκειται να πειστεί ακόμη κι αν του δώσεις επιχειρήματα ή συμβουλές. Ο εγωισμός δεν μας αφήνει να δούμε τι λάθος κάνουμε, γι’ αυτό θαυμάζω  πολύ στην παραβολή του άσωτου γιου τον πατέρα του.

Λοιπόν, θέλεις το μέρος της περιουσίας που σου ανήκει; Πάρ’ το. Δεν σε αποκληρώνω. Θέλεις να πας όπου θέλεις να πας για να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό απ΄αυτό που ζεις; Να πας, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θέλεις να πάψεις ν’ ακούς τα ίδια και τα ίδια και θέλεις ν’ αφουγκραστείς νέα πράγματα και ν’ αποκτήσεις νέες εμπειρίες; Ναι, ίσως καλύτερα έτσι. Ο πατέρας του άσωτου γιου δεν παράτησε με αδιαφορία τον γιο του στον στρεβλό δρόμο- πώς θα μπορούσε αφού τον αγαπούσε;- αλλά δεν τον εμπόδισε κιόλας να δοκιμάσει αυτά που του έμοιαζαν ονειρικά. Ήταν ηθικό χρέος του πατέρα απέναντι σ' έναν ενήλικα (γιατί δεν μιλάμε για παιδί), να μπορεί να επιλέγει ελεύθερα τη ζωή που θέλει να ζήσει. Ο γιος του έπρεπε να επιλέξει ελεύθερα τι είδους ζωή ήθελε να ζήσει.

Ο γιος επέλεξε τελικά το σπίτι τού πατέρα του όταν κατάλαβε ότι ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Όταν είδε που τον οδήγησαν οι επιλογές του και όταν αντιλήφθηκε το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων αλλά και τον πραγματικό του εαυτό.

Δυστυχώς, μαθαίνουμε συχνότερα από τα λάθη μας παρά από τις συμβουλές. Ο εγωισμός μας ταπεινώνεται όταν κάνει τον «σπουδαίο» κύκλο του και γελοιοποιηθεί. Σκληρό, αλλά απαραίτητο. Αν οι συμβουλές μας ή οι θέσεις μας δεν ακούγονται, ας αφήσουμε τους άλλους να κάνουν ελεύθερα τις επιλογές τους και να διδαχτούν –αν θέλουν να διδαχτούν- από τα λάθη τους και από τη χάρη του Θεού.