Μια πίστη που ανταμείβεται

«Για το οποίο νιώθετε αγαλλίαση, αν και τώρα, (εφόσον χρειαστεί), λυπηθείτε λίγο μέσα σε διάφορους πειρασμούς, ώστε η δοκιμή τής πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου τής φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί».  Α΄Πέτρου 1:7.

Η Βίβλος μάς διαβεβαιώνει ότι ο Θεός θ’ ανταμείψει το έργο και την πίστη μας. Αυτό μπορεί να είναι μια ανταμοιβή που θα πάρουμε εδώ κάτω, αλλά σίγουρα αφορά την ανταμοιβή που θα λάβουμε στον ουρανό, αν μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους.

Όμως, ποια έργα ανταμείβει ο Θεός; Ανταμείβει τα έργα της πίστης και της θυσίας μας. Δηλαδή, όλα εκείνα τα έργα που βγήκαν από μια αμαρτωλή καρδιά που μετανόησε, Τον δέχτηκε και πορεύτηκε τον ανθρώπινο βίο της μέσα στην υπακοή του νόμου Του και τη συμμόρφωση στο θέλημά Του.

Ο Θεός φανερώνει μέσα στην Αγία Γραφή πως ότι θεωρείται πίστη (ή έργα της πίστης) θα μπουν σε δοκιμασία κι αν αντέξουν, θ’ ανταμειφθούν. Βέβαια, ο έπαινος, η τιμή και η δόξα που δίνει ο Κύριος δεν μετριούνται μ' αυτά που εμείς έχουμε συνηθίσει ν’ αποτιμούμε ως τέτοια. Για παράδειγμα, το παιδί μου πέρασε στο πανεπιστήμιο σε μια σπουδαία σχολή. Ο γιος μου παντρεύεται μια εξαίρετη κοπέλα. Στη δουλειά μου όχι μόνο κερδίζω χρήματα αλλά έχω κιόλας καταξιωθεί. Αυτού του «είδους» ο έπαινος, η τιμή και η δόξα είναι μάλλον δώρα που μας χαρίζει Θεός, και μάλιστα δώρα σύμφωνα με τον πλούτο Του.

Απεναντίας, ο έπαινος, η τιμή και η δόξα της πίστης μας είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων δοκιμασιών, πειρασμών και θλίψεων από τις οποίες βγήκαμε νικητές. Η πίστη μας δοκιμάστηκε σε διάφορους τομείς, μπήκαμε στη φωτιά και «καήκαμε» μέσα σε συνθήκες που μας ξεπέρασαν και τελικά αποδείχτηκε ότι η πίστη μας άντεξε.

Ας μη συγχέουμε τις ευλογίες του Θεού με τον έπαινο τής πίστης. Οι ευλογίες είναι δώρα που μπορεί να τ’ αξίζουμε μπορεί και όχι, διότι ο αγαθός Θεός «βρέχει επάνω σε δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος 5:45).  Αντίθετα, ο έπαινος και η δόξα της πίστης είναι κάτι που δίνεται σε μια ψυχή που πόνεσε, που θυσίασε και η πίστη της άντεξε (με τη χάρη Του) το καμίνι της φωτιάς. Στην πρώτη περίπτωση, ο Θεός δίνει στον άνθρωπο, αξίζει δεν αξίζει. Στη δεύτερη, είναι ο άνθρωπος που δίνει στον Θεό, γι’ αυτό ο Θεός επαινεί και ανταμείβει πλούσια την πίστη που άξιζε, γιατί άξιζε να λέγεται πίστη.