Σ’ ενδιαφέρει η δόξα του Θεού;

«Τώρα, ο Κύριος λέει: Μακριά από μένα· επειδή, αυτούς που με δοξάζουν θα τους δοξάσω, ενώ αυτοί που με καταφρονούν θα ατιμαστούν». Α’ Σαμουήλ 2:30.

Ο Ηλί ήταν ο ιερέας του ναού του Θεού και οι γιοί του, νόμιμοι συνεχιστές του ιερατικού έργου όπως ο Θεός είχε προστάξει, υπηρετούσαν εξίσου. Αλλά η ιερατεία που οι νέοι εκτελούσαν ήταν περισσότερο μια μιαρή υπηρεσία και ένα σκάνδαλο για όσους γνήσια εκζητούσαν τον Θεό. Έκαναν τα πράγματα με τον τρόπο που ήθελαν και όχι με τον τρόπο που είχε υποδείξει ο Κύριος. Είχαν απαιτήσεις, ήταν προκλητικοί, δεν ντρέπονταν αλλά ούτε και φοβόνταν.  Ήταν τα αφεντικά σ’ έναν χώρο που θα έπρεπε να ήταν οι υπηρέτες, με αποτέλεσμα η δόξα του Θεού να έχει στιγματιστεί οικτρά.

Όταν κάνεις του κεφαλιού σου, ενώ θα έπρεπε να υπολογίζεις τον Θεό σαν παιδί Του, μάλλον έχεις αρχίσει να μη νοιάζεσαι πολύ για τη δόξα του Θεού. Επιπλέον, όταν αρχίζεις να κυλάς σε χονδροειδείς αμαρτίες και παρακοές, έχεις πάψει να νοιάζεσαι εντελώς πια για τη δόξα του Θεού. Ως πιστός άνθρωπος έχεις ευθύνη για το πόσο υπολογίζεις τον Θεό στη ζωή σου. Αν υπηρετείς τον Θεό, ακόμη περισσότερο. 

Αν συνειδητοποιήσεις  πού σε οδηγούν τα βήματα του εγωισμού και της παρακοής σου, μπορείς να σταματήσεις το κακό με τη μετάνοιά σου. Ο Θεός είναι πάντα γεμάτος έλεος και οικτιρμούς για όλα τα λάθη που ομολογούμε ειλικρινά σ’ Αυτόν. Επίσης, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να μας συγχωρήσει από κάθε αμαρτία (Α΄Ιωάννη 1:9)

Όπως όμως μας θυμίζει το παράδειγμα των υιών του Ηλί, υπάρχει η πιθανότητα να μην θέλει κάποιος να μετανοήσει, αλλά να θέλει ταυτόχρονα να μπερδεύει τον Θεό στη ζωή του, νομίζοντας ότι επειδή αυτός δεν πολυνοιάζεται για τη δόξα του Θεού, ούτε και ο Θεός νοιάζεται για τη δόξα Του όπως καταντάει στα χέρια όσων Τον επικαλούνται χωρίς ποτέ να Τον υπακούν.

Οι γιοι του Ηλί χρειάστηκαν για να κερδίσουν μια μάχη στην οποία είχαν ηττηθεί, να πάρουν μαζί τους σαν προστάτη-φύλακα την κιβωτό της διαθήκης. Αποτέλεσμα; Σκοτώθηκαν στη μάχη, ο λαός ηττήθηκε, η κιβωτός έπεσε στα χέρια των εχθρών τους.  Ήθελαν πάρα πολύ τη βοήθεια του Θεού, αλλά δεν ήθελαν τη δόξα του Θεού. Ήθελαν τον Θεό για τις ώρες της κρίσης και για τα αδιέξοδα της ζωής, όχι όμως και για το καθημερινό τους περπάτημα και την υπηρεσία. Αποδεικνύεται μεγάλη η απογοήτευση, ακόμη και η καταστροφή, όσων πιστεύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιούν τον Θεό όπως θέλουν, αν με τη ζωή τους δεν υπακούν και δεν τιμούν τον Θεό.