Πρέπει να επιλέξεις: το παρελθόν ή το μέλλον

«Ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού». Φιλιππησίους 3:14.

Μου αρέσει στις κουβέντες που κάνω να μπορώ να διαπιστώνω αν ο άνθρωπος με τον οποίο μιλάω είναι «γέρος» ή «έχει ήδη γεράσει» ή αν είναι «νέος», με την έννοια της νεότητας που δεν γνωρίζει ηλικία. Τα ηλικιωμένα άτομα μιλούν συνεχώς για το παρελθόν. Διηγούνται ιστορίες, καλές ή κακές, και αυτό γιατί δεν βρίσκουν στο μέλλον κάτι που να τους κινητοποιεί ή να τους κάνει να ονειρεύονται και να σχεδιάζουν. Αντίθετα, οι νέοι άνθρωποι ελπίζουν, φαντάζονται και σχεδιάζουν πώς θα πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και δεν νιώθουν κούραση γι’ αυτό. Όταν αρχίσει η κούραση και η απογοήτευση να κυριαρχούν, μάλλον τότε αρχίζουν και τα γηρατειά, ανεξαρτήτου ηλικίας ή φυσικής κατάστασης.

Δεν είναι πρόβλημα το να γεράσει κάποιος, γιατί κάποτε το σώμα νοσεί και η ψυχή εξασθενίζει. Είτε ακμαίοι και ενεργητικοί είτε κουρασμένοι ή άρρωστοι κάνουμε τον κύκλο μας εδώ στη γη.

Αλλά κάποτε αυτός ο κύκλος μπορεί να γίνει ένας φαύλος κύκλος που μας κλείνει μέσα. Το παρελθόν πολλές φορές μας έχει ταλαιπωρήσει και είναι ίσως αναπόφευκτο αυτό να μη συμβεί. Το παρελθόν στιγματίζει, είτε για καλό είτε για κακό. Μπορεί να γίνει ένα πηδάλιο, ένας οδηγός, που θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον. Ή μπορεί να γίνει ένα βαρίδι που θα μας τραβάει διαρκώς κάτω έως ότου μας πνίξει. Όλα αυτά εξαρτώνται από το πώς βλέπουμε το παρελθόν και πώς το μέλλον.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Αλλά δεν μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά από πείρα. Διάφορα προβλήματα και οι θλίψεις του παρελθόντος θα μπορούσαν να  γίνουν ένα βαρίδι στη ζωή μου. Ωστόσο, ο Θεός δεν με κάλεσε να κοιτάζω πίσω. Εξάλλου, έχω κοιτάξει πίσω τόσο πολύ για να κάνω τον απολογισμό μου που δεν χρειάζεται πλέον άλλο. Ούτε ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, οι βεβαιότητες είναι ασαφείς. Πάραυτα, κοιτάζω με πίστη μπροστά. 

Δεν μπορούμε όσο κι αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε το παρελθόν. Μπορούμε όμως να αφήσουμε το παρελθόν να μας αλλάξει και να μας διδάξει! Το παρελθόν μπορεί να μας αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά προσοχή, γιατί μπορεί να μας αλλάξει και προς το χειρότερο, αν μείνει μέσα μας η πίκρα και η απογοήτευση. Ας σκεφτούμε προς πια κατεύθυνση θέλουμε να πάμε: προς το παρελθόν ή το μέλλον;  Αν προς το μέλλον, ας λησμονήσουμε τα πίσω. Ας ζητήσουμε από τον Θεό να κάνει νέα αρχή, να δώσει νέα πράγματα στη ζωή μας στα οποία θα αφήσουμε τον εαυτό μας να εμπλακεί και να τα τρέξει. Ο Θεός μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντές μας και εμείς μπορούμε αντί για πίσω να πάμε μπροστά.