“ Τα μάτια τού σοφού είναι επάνω στο κεφάλι του, ενώ
ο άφρονας περπατάει μέσα στο σκοτάδι”. Εκκλησιαστής 2:14.
Εδώ και αρκετά χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι
ρέπουν σε μια νοσηρή κατάσταση που θα μπορούσε να ονομαστεί «Αποφυγή ανάληψης
ευθύνης». Είναι απίστευτο πόσο δύσκολο καταντά για νεότερους και μεγάλους να
δώσουν προκαταβολικά μια δέσμευση για κάτι, ακόμη και απλό. Οι φράσεις: Να το
δούμε, ίσως, μάλλον, δεν ξέρω, να το σκεφτώ, μοιάζουν να φανερώνουν ωριμότητα
και κρίση. Πολλές φορές όμως φανερώνουν αδυναμία λήψης απόφασης και ανάληψης ευθύνης.
Πόσα είναι τα άτομα που μπορούν εκ των
προτέρων να δεσμευτούν για κάτι και να είσαι βέβαιος ότι αυτό θα το κάνουν;
Αυτή η στάση σχετίζεται με το ελάττωμα της
αναβλητικότητας. Ωστόσο, θεωρώ ότι αποτελεί μάλλον μέρος μιας διαβρωμένης πλέον
ανθρώπινης συμπεριφοράς, η οποία συχνά δεν θέλει να πάρει απόφαση, ούτε ν’
αναλάβει ευθύνη, γιατί θέλει να διατηρεί για τον εαυτό της το πλεονέκτημα να ζυγίζει
τα όποια νέα δεδομένα. Και γιατί όχι, να επιλέγει ανά πάσα στιγμή το καλύτερο
και το συμφέρον.
Αμφιταλαντεύσεις, υπεκφυγές και κρύψιμο που κάνουν τους
ανθρώπους να μην θέλουν ν' αναλάβουν ευθύνες από φόβο ότι αυτές μπορεί να μην τους βολεύουν βρίσκουμε και στην Παλαιά
Διαθήκη. Ο Θεός είχε επιλέξει τον Σαούλ για βασιλιά. Αν και ο προφήτης Σαμουήλ
τον έχρισε και ο Θεός τού έδωσε νέα καρδιά καθώς και ποικίλα σημεία για επιβεβαίωση,
όταν ήρθε η ώρα της στέψης, ο μελλοντικός βασιλιάς είχε κρυφτεί (Α΄Σαμουήλ 10:
17-23).
Ήταν, άραγε, το ταπεινό πνεύμα και η ωριμότητα ή
ήταν η αποφυγή ανάληψης ευθύνης που τον έσπρωξαν να κρυφτεί την κρίσιμη ώρα;
Γιατί ήταν τόσο απρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες που πήγαιναν ζευγάρι με τη
δόξα και την ικανοποίηση που προσφέρει η τιμή της βασιλείας; Μήπως αυτή η τάση
για κρύψιμο, υπεκφυγή και αμφιταλάντευση ήταν μία από τις αγαπημένες συμπεριφορές
του Σαούλ που επηρέασαν τελικά δυσμενώς και την πορεία της βασιλείας του;
Το σύνδρομο αποφυγής ανάληψης ευθύνης πάντα υπήρχε.
Ωστόσο, ο εκφυλισμός των ημερών και η
νοσηρότητα του εγωισμού μας το κάνουν ιδιαίτερα κυρίαρχο, υποβιβάζοντας μας σε ανθρώπους
δίγνωμους, μπερδεμένους, ματαιωμένους, αδύναμους και ασυνεπείς για όλα τα μικρά
και τα μεγάλα πράγματα που όχι μόνο ο Θεός αλλά και η κοινή λογική μάς καλεί να
αναλάβουμε ή να απολαύσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου