Χριστός Ανέστη ή Πάσχα εν μέσω καραντίνας;

Διαφορετικό Πάσχα, κοινωνική αποστασιοποίηση, ανατροπή συνηθειών χρόνων, έλλειψη αγαπημένων προσώπων, αβεβαιότητα για τις εξελίξεις στον κόσμο, με διάχυτη ανησυχία για το μέλλον των ατομικών ελευθεριών. Στην παρούσα συγκυρία, ο κάθε άνθρωπος ψελλίζει ή διατρανώνει τις δικές του ανησυχίες.

Είναι μερικοί που με τις εμμονές τους βλέπουν μόνο τη μία πλευρά του νομίσματος. Είναι κάποιοι άλλοι που με τους δικούς τους φόβους και εμμονές βλέπουν μόνο την άλλη. Τέλος, είναι και εκείνοι που έχουν και εγρήγορση και νοημοσύνη και κρίση, γι’ αυτό περιμένουν λίγο να κατανοήσουν τη σύνθεση της εικόνας, χωρίς να παραδίδουν τίποτα ή να παραδίδονται ασυζητητί. Ο κόσμος έχει σε αρκετό βαθμό ηθική κρίση και αντιληπτική ικανότητα να ξέρει πότε και τι διακυβεύεται. Αν κινδύνευε και κινδυνεύει από κάποιους, είναι από τα τυφλά άκρα του πάθους, της εμμονής, της επιβολής και της χειραγώγησης, από όποιο χώρο κι αν προέρχονται.

Η μητέρα μου μού ανέφερε ότι ακόμη και στην περίοδο της γερμανικής κατοχής οι εκκλησίες λειτουργούσαν κανονικά και οι περιφορές των επιταφίων δεν είχαν πάψει. Ε, και λοιπόν; Μπορεί η χριστιανική συνείδηση και η ελευθερία της θρησκευτικής λατρείας να μην περιστάλθηκαν, αλλά ήταν πραγματικά ελεύθεροι οι άνθρωποι; Ας τολμούσες να αντιταχθείς στο σύστημα, να μιλήσεις εναντίον ή να κηρύξεις διαφορετικά, αν από συμπόνια βοηθούσες έναν εβραίο, ήσουν καταδικασμένος. Δεν θα αναφερθώ εδώ στην οικονομική διάσταση των πραγμάτων, που τότε ήταν ακόμη τραγικότερη απ’ ό,τι σήμερα.

Κλείνοντας, η χθεσινή ανάσταση ήταν καλή, γιατί απλά δεν ήταν χθεσινή! Είναι διαχρονική, είναι αιώνια και για τους πιστούς χριστιανούς συμβαίνει να είναι καθημερινό περπάτημα και όχι τελετουργικό ή φαγοπότι που λαμβάνει χώρα μια φορά το έτος. Βέβαια, δεν ήταν καλή γι’ αυτούς που δεν έχουν τον αναστημένο Χριστό στην καρδιά τους. Ή γι’ αυτούς που ακόμη κι αν Τον έχουν, δεν μπόρεσαν να ηρεμήσουν στο μεγαλείο του αναστάσιμου γεγονότος, γιατί η διαταραχή των συνηθειών τους και ο φόβος του αύριο βαραίνoυν πιο πολύ από την ουσία.

Για μένα είναι ένα ευλογημένο Πάσχα, σίγουρα όχι το καλύτερο, αλλά είναι καλό και εύχομαι ολόψυχα το ίδιο να είναι για σας και τις οικογένειές σας.

(Φωτό: Οι προσκυνητές προς Εμμαούς, Rembrandt (1606-1669), Μουσείο Jacquemart- André , Παρίσι)