Η πίστη δεν είναι ούτε οραματισμός ούτε συναισθηματισμός ούτε ορθολογισμός

«Αναχώρησε από εδώ, και στρέψε ανατολικά, και κρύψου κοντά στον χείμαρρο Χερίθ, που είναι απέναντι από τον Ιορδάνη·  και θα πίνεις από τον χείμαρρο · πρόσταξα δε τους κόρακες, να σε τρέφουν εκεί». Α΄Βασιλέων 17:3-4.

Πάντα υπήρξαν αδιέξοδοι καιροί σε διάφορες περιόδους της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό κλήθηκαν να τους διανύσουν υπακούοντας  σ’ Αυτόν και βάζοντας στην άκρη τα δικά τους σχέδια. Είναι αυτό που και σήμερα ο Θεός  μάς ζητά να κάνουμε, αν θέλουμε την ευλογία τη δική μας και των άλλων.

Εκπλήσσει πόσο στενόμυαλος μπορεί να καταλήξει ένας πιστός χριστιανός. Πόσο φοβάται να αφεθεί στον Θεό που λέει ότι Τον πιστεύει. Εκπλήσσει κάποτε και η αδυναμία του να καταλάβει ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλες τις καταστάσεις και έχει ένα ιδιαίτερο σχέδιο για κάθε περίσταση που θα ζήσει.

Όταν ο προφήτης Ηλίας χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσει μια πολύχρονη ανομβρία και πείνα στη γη έκανε αυτό που έκανε πάντα. Υπάκουσε στον λόγο του Θεού που του δόθηκε για εκείνη ακριβώς τη συγκυρία. Πήγε και κρύφτηκε στον χείμαρρο Χερίθ και περίμενε τους κόρακες, τους οποίους ο Θεός είχε προστάξει να τον φροντίζουν, φέρνοντάς του κρέας και ψωμί δις της ημέρας. Ένας προφήτης κρύβεται για να διαφυλάξει τη ζωή του. Δεν βγαίνει ούτε να κηρύξει ούτε να επιδείξει την πίστη του ούτε να διαλαλήσει τους οραματισμούς τους. Παράδοξο; Όχι, γιατί όταν ο Θεός τον κάλεσε πάλι στη δράση και τον έστειλε να λύσει ζητήματα με τον πονηρό βασιλιά Αχαάβ και τους ψεύτικους προφήτες του Βαάλ, ο Ηλίας δεν έμεινε κρυμμένος, αλλά υπάκουσε.

Μόλις στέρεψε ο χείμαρρος, πάλι ο Θεός είχε τον λόγο και όχι ο Ηλίας. Ο ορθολογισμός του δεν έγινε εμπόδιο στην υπακοή του.  Η προοπτική να ζητήσει καταφύγιο και φροντίδα σε μια χήρα στα Σαρεπτά της Σιδώνας ήταν πολύ έξω από τη λογική του Ηλία.  Γιατί στην τρισκακόμοιρη χήρα; Και γιατί στη Σιδώνα; Δεν υπήρχαν άλλες γυναίκες (ή και χήρες) στον λαό του; Υπήρχαν και πολλές, το αναφέρει ο Χριστός στον Λουκά 4:25-26. Ωστόσο, σε καμιά απ’ αυτές δεν στάλθηκε ο Ηλίας, γιατί ο Θεός θέλησε να ευλογήσει, αφενός, τον ίδιο και, αφετέρου, μια δυστυχισμένη εθνική γυναίκα που με πίστη υπάκουσε στον λόγο του Θεού.

Η πίστη στα σχέδια του Θεού στις διάφορες προκλήσεις δεν είναι ένας αυτόματος πιλότος με χριστιανικό περιτύλιγμα, τον οποίο βάζουμε εμπρός για να υπηρετήσουμε άλλοτε τον οραματισμό και τον συναισθηματισμό μας και άλλοτε τον ορθολογισμό μας. Η πίστη είναι μια διαρκής υπακοή στον λόγο του Θεού στην καθημερινότητά μας, μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες και όρια.  Ευλογημένα όρια που όμως μπορεί να βγαίνουν έξω από τα δικά μας στενά όρια.