Ο τελευταίος όλων

 

Βεβαίως είμαστε ένας κόσμος που βλέπει τα πράγματα ανάποδα και αυτό είναι αλήθεια όσον αφορά κυρίως στις αξίες, τις προτεραιότητες και τις αναγνωρίσεις-ανταμοιβές αυτού του κόσμου. Αν νιώθεις πρώτος, θα το δείχνεις. Αν το δείχνεις, θα είσαι μπροστά και κατά κάποιον τρόπο θα σε υπηρετούν. Εφόσον θα διευκολύνεσαι και θα στηρίζεσαι από την υπηρεσία των άλλων (είτε στην παρέχουν ηθελημένα είτε εσύ την απαιτείς με διάφορους τρόπους), θα αισθάνεσαι όλο και πιο σπουδαίος. Μπορεί όχι μόνο να αισθάνεσαι σπουδαίος, αλλά να γίνεις σπουδαίος, να πας μπροστά, βασιζόμενος στην στήριξη των άλλων. Όσο πιο σπουδαίος γίνεσαι, τόσο πιο πολύ θα σε υπηρετούν και θα νιώθεις ακόμη μεγαλύτερος. Ωστόσο, είσαι πράγματι σπουδαίος/α και πρώτος/η;

Το θέμα δεν αφορά μόνο το σήμερα, καθώς ο μικρός κύκλος των μαθητών του Χριστού έφτασε να συζητήσει ένα τέτοιο ζήτημα: ποιος ήταν, άραγε, ο μεγαλύτερος απ’ όλους; Τι εννοούσαν, δηλαδή; Ο πιο χρήσιμος; Ο πιο πνευματικός; Ο πιο αξιόλογος και ικανός; Ο έχων την αποκλειστικότητα;  Ποιο κριτήριο θα όριζε μια μικρή και ταπεινή ομάδα ανθρώπων, ως επί το πλείστον απλών ψαράδων, για να αποφανθεί ποιος ήταν ο μεγαλύτερος;

Ο Χριστός ξεκαθάρισε τα πράγματα για όλους μας, όταν αντιλήφθηκε τη συζήτησή τους. Μας έδωσε το κριτήριο το οποίο ίσχυε και θα ισχύει αιώνια για να αξιολογηθεί η πορεία και η αξία ενός ατόμου: «Όποιος θέλει να είναι πρώτος, θα είναι τελευταίος όλων, και υπηρέτης όλων» (Μάρκος 9:35). Στο βασίλειο της αξιολόγησης και της κρίσης του Θεού ισχύει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ισχύει εδώ κάτω. Εμείς, είμαστε ένας κόσμος που βλέπει τα πράγματα ανάποδα, γι’ αυτό ποτέ δεν θα πιστεύαμε, ούτε θα δεχόμασταν, ότι ο τελευταίος όλων και ο υπηρέτης όλων, είναι ο πρώτος όλων!

Νομίζω ότι πολλοί τελευταίοι θα βρεθούν πρώτοι, χωρίς καν να το έχουν επιδιώξει. Αυτοί/ αυτές που με απλή καρδιά, καλοσύνη και πίστη, μπήκαν στη θέση των άλλων, κατάλαβαν τις ανάγκες τους και τις υπηρέτησαν. Υπήρχαν την εποχή του Χριστού πολλές γυναίκες και άντρες, μερικοί έμειναν ανώνυμοι, που άνοιξαν τα σπίτια τους και από τα υπάρχοντα και τον κόπο τους υπηρέτησαν τον Χριστό. Σπουδαίος  και γνωστός ο Κύριος, αφανείς οι υπόλοιποι… Αλλά ακόμη και αυτός ο σπουδαίος Κύριος υπηρέτησε ακούραστα και ταπεινά όλους τους άλλους. Από ένδοξος και πλούσιος, κατέληξε τελευταίος για χάρη όλων μας. Εδώ κάτω, ο Χριστός αποκατέστησε τη θεϊκή τάξη και τη θεϊκή κρίση : ο τελευταίος όλων και ο υπηρέτης όλων, είναι ο πρώτος όλων, είτε φαίνεται είτε μένει αφανής.