Τι μάθημα διδάσκεσαι στις συνθήκες που σε βρίσκουν;

 

«Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά: Να χαίρεστε». Φιληππησίους 4:4.

Μια περίοδος πανδημίας, σαν και αυτή που διανύουμε πάνω από έναν χρόνο τώρα, μόνο περίοδος ευρυχωρίας δεν είναι για την πλειονότητα των ανθρώπων. Ο καθένας έχει να δώσει ένα σωρό λόγους. Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους και είναι ξεκρέμαστοι, άλλοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, άτομα βρίσκονται εγκλωβισμένα σε συνθήκες οικογενειακής βίας ή ψυχολογικής αστάθειας. Πολλοί νοσούν ή είδαν δικούς τους να αποβιώνουν. Αρκετοί ηλικιωμένοι, αλλά και νεότεροι, ζουν μόνοι. Άλλοι φοβούνται και να ξεμυτίσουν. Σε μικρούς και μεγάλους διαταράχτηκαν οι ρουτίνες, ενώ πολλοί είναι αυτοί που έχασαν το νόημα της ζωής, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν είναι ζωή αυτή, δεν αξίζει να τη ζεις, αν δεν μπορείς να….

Κάποιοι νευριάζουν γιατί τα κράτη επεμβαίνουν υπερβολικά. Φοβούνται ότι πονηροί συνωμοτούν πίσω από την πλάτη τους, επειδή αρκετοί  ανόητοι υποτάσσονται, απεμπολώντας δικαιώματα και ελευθερίες. Μπορείτε να μιλάτε γι’ αυτά με τις ώρες και, εντούτοις, να μην καταλήγετε πουθενά.   

Η εμπειρία της πανδημίας διδάσκει στον καθένα διαφορετικά μαθήματα. Αυτό που διδάσκομαι εγώ, μεταξύ άλλων, και το οποίο εκτιμώ σοβαρά είναι: «Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά: Να χαίρεστε» (Φιληππησίους 4:4). Η χαρά είναι πρωτίστως καρπός του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας και δεν είναι αποτέλεσμα συνθηκών. Μπορώ να σας πω πώς είναι να χαίρεσαι όταν πας ταξίδι, όταν βγαίνεις με φίλους ή όταν καλείς συγγενείς στο σπίτι. Πόσο χαλαρωτικό είναι να χαζεύεις τις βιτρίνες ή να συμμετέχεις σε πολιτιστικά δρώμενα. Πόσο θεραπευτικό να πηγαίνεις στην εργασία σου, να έχεις σταθερό μισθό και πρόγραμμα. Πόσο απαραίτητο να συναντάς άλλους χριστιανούς, να πηγαίνεις στην εκκλησία, να έχεις διακονίες. Να δείχνεις αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο…. Προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε. Όλα αυτά δεν είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ούτε αυτές οι χαρές χρειάζονται την παρουσία του Αγίου Πνεύματος,  λειτουργούν και από μόνες τους.

Υπάρχουν άτομα που αυτήν την περίοδο έχουν σοβαρούς λόγους να είναι δυστυχισμένα και μάλλον δεν είναι. Διδάσκονται και παλεύουν, μπόρα είναι, θα περάσει. Υπάρχουν και άλλα που έχουν μια ακατάπαυστη γκρίνια, μια διαρκή κριτική, και δηλώνουν χριστιανοί. Είναι χαρούμενοι «υπό όρους». Χριστιανικούς όρους, φυσικά. Το «να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε» δεν έχει μάλλον όρους. Ο απ. Παύλος που το έγραψε δεν ήταν δέσμιος πανδημίας, αλλά πολύ χειρότερων συνθηκών και αποδεικνύει ότι εμείς διαλέγουμε τι μάθημα θα διδαχτούμε στις διάφορες συνθήκες που μας βρίσκουν.