Αντιμετωπιζόμαστε όλοι το ίδιο;

«Η ζωή δεν είναι δίκαιη», θα το έχετε ακούσει και θα το έχετε επαναλάβει και εσείς. Μιλάμε για δικαιοσύνη και ισότητα σε τέλειο βαθμό, ενώ εκ φύσεως είμαστε άνισα φτιαγμένα όντα, με άνισα ποιοτικά χαρακτηριστικά και εντελώς διαφορετικές ικανότητες Επιπλέον, υπάρχουν σημαντικές παράμετροι της ζωής μας άνισα διαμορφωμένες.

Πώς μας κρίνει ένας Θεός δικαιοσύνης που για τη ρύθμιση αυτού του κόσμου στον έναν έδωσε πολλά, στον άλλον λίγα και σε κάποιον ελάχιστα;

Αν και το σωτηριακό έργο του Χριστού ήταν διαχρονικό, οικουμενικό και χωρίς διάκριση για καθέναν που πίστευε ή θα πιστέψει, ωστόσο ο Ιησούς Χριστός στην επίγεια διακονία Του απευθύνθηκε στα απολωλότα πρόβατα του λαού Ισραήλ. Έκανε τα περισσότερα θαύματά Του μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια και σε συγκεκριμένα άτομα. Αν ήσουν κάτοικος, π.χ. των γειτονικών πόλεων της Τύρου ή της Σιδώνας, δεν είχες την πολυτέλεια να ακούσεις τα θαυμαστά κηρύγματα του Σωτήρα, ούτε να ευεργετηθείς από τα θαύματά Του. Εφόσον δεν ανήκες στο λαό της διαθήκης του Θεού, ήσουν θεωρητικά αποκλεισμένος από τις υποσχέσεις του Θεού και τα σχέδια της βασιλείας Του. Αντίθετα, οι Ισραηλίτες είχαν την πεποίθηση της υπεροχής και της αυτάρκειας. Η «ιστορία» τούς είχε φέρει στο κέντρο των ευλογιών του Θεού και όχι στο περιθώριο.

Όπως και πολλούς από εμάς, η χάρη του Θεού μάς έβαλε μέσα σε συνθήκες ευλογιών, άνοιξε δρόμους, έδωσε ευκαιρίες και δυνατότητες από τις οποίες άλλοι χριστιανοί δίπλα μας αποκλείστηκαν και, ακόμη χειρότερα, άνθρωποι του κόσμου στερήθηκαν. Πολλοί θα λάβουν δώρα που δεν θα τα κάνουν τίποτα, ενώ άλλοι ίσως στερηθούν πράγματα που θα πλούτιζαν την πορεία τους και το δυναμικό τους. Ο Χριστός επέπληξε τις πόλεις στις οποίες έγιναν τα περισσότερα θαύματά Του, επειδή δεν μετανόησαν, ενώ αν αυτά είχαν συμβεί στις γύρω ειδωλολατρικές περιοχές, τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ διαφορετικά (Ματθαίος 11:20-21). Γι’ αυτό και η τιμωρία αυτών των «αδικημένων» πόλεων θα είναι πολύ ελαφρότερη την ημέρα της κρίσης.

Λοιπόν, φαίνεται ότι δεν αντιμετωπιζόμαστε όλοι το ίδιο, ούτε στην ευλογία ούτε στην τιμωρία. Υπάρχει σίγουρα δικαιοσύνη και ισότητα ως προς την κρίση. Ο έπαινος και η ανταμοιβή, η μομφή και η τιμωρία είναι δίκαια αποτελέσματα της διαχείρισης των όσων μας δόθηκαν (ή δεν μας δόθηκαν) από τον Θεό.

«Σε όποιον δόθηκε πολύ, πολύ θα ζητηθεί απ' αυτόν• και σε όποιον είναι εμπιστευμένο πολύ, περισσότερο θα απαιτήσουν απ' αυτόν» (Λουκάς 12:48).