Ας μιλήσουμε για τα πολύτιμα λάθη μας

 

«Αν μπορούσα να γυρίσω το ρολόι πίσω, θα άλλαζα πάρα πολλά πράγματα», θα το έχετε σίγουρα πει και εσείς. Τουλάχιστον, εγώ το έχω πει τόσο που το έχω βαρεθεί, γιατί ξέρω ότι ακόμη κι αν το ρολόι γυρνούσε πίσω, τα λάθη θα ήταν τα ίδια. Για να μην είχα κάνει τα ίδια λάθη, θα έπρεπε να είχα σκεφτεί διαφορετικά, πιο πλατιά και συνθετικά. Θα έπρεπε να είχα επιλέξει κρίνοντας καλύτερα την ουσία και λιγότερο τους τύπους και το φαίνεσθαι. Θα έπρεπε να είχα διάκριση για το ποιους να εμπιστεύομαι και ποιους όχι. Θα έπρεπε να είχα σοφία για το τι αξίζει. Τέλος, θα έπρεπε να μην είχα δικαιολογήσει ως «αθώα» ή «μικροπταίσματα» δείγματα συμπεριφορών που ήταν τελικά ενδεικτικά όχι των γούστων και των προτιμήσεων, αλλά της βαθύτερης ποιότητας του χαρακτήρα των ανθρώπων και για τα οποία έκανα ότι δεν καταλάβαινα.

Το τραγικότερο και το ευτυχέστερο των παραπάνω διαπιστώσεων είναι ότι ο Θεός επιτρέπει στη ζωή μας τόσα πολλά να συμβούν, ώστε να καθαρίσει όλες εκείνες τις ποιότητες του χαρακτήρα μας που χωλαίνουν και να χαλυβδώσει όσες δειλιάζουν ή κοιμούνται.  Θεωρώ δώρο του Θεού (όπως δώρο είναι το άλφα ή βήτα γεγονός που μας δίνει χαρά) να επιτρέπει ο Θεός να γίνονται λάθη μέσα από τα οποία θα Τον αφήσουμε να μας διδάξει. Διαφορετικά, αν δεν διδαχτούμε μαθήματα μετά την θλίψη, τον θυμό και την απογοήτευσή μας, θα έχουμε δαπανήσει πολύτιμα χρόνια, συναισθήματα και εμπειρίες στο βωμό της πικρίας και του τίποτα.

Τα πολύτιμα λάθη μας δεν είναι για να τα διηγούμαστε με οίκτο ή εμπάθεια. Ίσως κάποια πράγματα έπρεπε να γίνουν έτσι, για να γίνουμε εμείς αυτό που είμαστε σήμερα! Τα λάθη μας είναι για να τα θυμόμαστε, να διδασκόμαστε και να τα μοιραζόμαστε με τους άλλους. Είναι η πολύτιμη αποσκευή ενός πιστού και συμβάλλουν εξίσου στο να είμαστε αυτοί που είμαστε. Προσθέτουν αξία στα θετικά του χαρακτήρα μας, πλατύνουν τα χαρίσματά μας, διορθώνουν τον πνευματικό και ψυχικό αλληθωρισμό μας.

«Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ πλανιόμουν· τώρα, όμως, φύλαξα τον λόγο σου.  Εσύ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξέ με τα διατάγματά σου». Ψαλμός 119: 67-68.