Είναι χρυσάφι; Είναι πίστη;

 

Το ξέρουμε ότι ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Και μάλλον συμφωνούμε ότι επιβεβαιώνεται αν ένα πράγμα ή ένα πρόσωπο αξίζει πραγματικά μόνο εφόσον έχει περάσει από συνθήκες που το έχουν δοκιμάσει και έχει αποδειχτεί τελικά η ποιότητά του και η αξία του.

Τυχαία παραδείγματα: Μπορεί να νιώθεις περήφανος για το πολύ καλό έργο που έκανες σαν γονιός. Ωστόσο, υπάρχουν κάτι παιδιά εύκολα και συνεργάσιμα που μεγαλώνουν σε υγιές περιβάλλον και που με σωστή γνώση και επιμονή τα εκπαιδεύεις θαυμάσια.  Επίσης, μπορεί να υποστηρίξεις ότι έχεις πετύχει στο γάμο σου. Σου δόθηκε ένας βολικός άνθρωπος, εσύ είσαι συνεργάσιμο άτομο, οικονομικά τα καταφέρνετε, οπότε τα πράγματα δουλεύουν από μόνα τους.

Και εμείς ως χριστιανοί μπορούμε να διηγούμαστε παρόμοιες «ευτυχείς διαδρομές» και τους δικούς μας αγώνες για να τις απολαύσουμε. Μπορεί να διακηρύττουμε ότι οι υποσχέσεις του Θεού είναι αληθινές. Ότι ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος και με τη χάρη Του Τον ακολουθούμε.

Εντούτοις, τα βραβεία και οι έπαινοι αξίζουν πραγματικά σε εκείνους που δοκιμάστηκαν μέσα σε πειρασμούς και αδιέξοδες καταστάσεις και η πίστη τους μπορούσε και πάλι να διακηρύττει ότι ο Θεός είναι δίκαιος και οι υποσχέσεις Του αληθινές. Τα βραβεία και οι έπαινοι αρμόζουν σε εκείνους που βρέθηκαν σε μη εύκολους γάμους και τους έκαναν να λειτουργήσουν. Ανάθρεψαν δύσκολα παιδιά δουλεύοντας μ’ έναν άχαρο πηλό. Εκείνους που αντιμετώπισαν αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, βρέθηκαν μέσα σε σοβαρά εκκλησιαστικά προβλήματα, γεύτηκαν απόρριψη, απώλεια, μοναξιά και στάθηκαν, με τη χάρη Του στο υψηλό έδαφος της πίστης.

Καθώς κυλούν τα χρόνια, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο γιατί κάποια πράγματα που σχετίζονται με τις εύκολες διακηρύξεις μας, την ποιότητα της πίστης μας αλλά και την αιώνια ανταμοιβή μας πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν μέσα από τη φωτιά. Ο Θεός δεν ενθουσιάζεται, ούτε ανταμείβει γρήγορα και απλά, αν και δίνει συνεχώς ευλογίες και δώρα, δεδομένου ότι δεν υπήρξε ποτέ φειδωλός και στενόκαρδος.  Ωστόσο, οι μέγιστες διακηρύξεις των ευλογιών και της διαθήκης Του ακολουθούν τις μέγιστες πράξεις των δικών μας θυσιών καθώς δοκιμαζόμαστε.

«… τώρα γνώρισα ότι εσύ φοβάσαι τον Θεό, δεδομένου ότι δεν λυπήθηκες τον γιο σου τον μονογενή για μένα […] Και είπε: Ορκίστηκα στον εαυτό μου, λέει ο Κύριος, ότι, επειδή έπραξες αυτό το πράγμα, και δεν λυπήθηκες τον γιο σου, τον μονογενή σου, ότι εξάπαντος θα σε ευλογήσω…» Γένεση 22: 12, 16-17.

«… η δοκιμή τής πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου τής φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί». Α΄Πέτρου 1:7