Μικρές λέξεις

"Μη συγχωρήσεις στο στόμα σου να φέρει επάνω σου αμαρτία· ούτε να πεις μπροστά στον άγγελο, ότι ήταν από άγνοια· γιατί να οργιστεί ο Θεός στη φωνή σου, και να αφανίσει τα έργα των χεριών σου;" Εκκλησιαστής 5:6.

Δεν ξέρω αν έχετε αντιληφθεί πόσο σπουδαίο ρόλο στη σχέση μας με τους άλλους, αλλά και με τον Θεό, παίζει το στόμα μας. Νομίζουμε ότι δεν έχει και τόσο σημασία το τι λέμε, ε, λόγια είναι! Εξάλλου, είναι δυνατόν να μετράμε ακριβώς τι  λέμε κάθε στιγμή;

Αυτό είναι λογικά ανθρώπινο - είμαστε άνθρωποι και είμαστε ατελείς - αλλά δεν στέκει σαν επιχείρημα στα πράγματα του Θεού. Η Βίβλος λέει: "Αν κάποιος δεν φταίει σε λόγο, αυτός είναι τέλειος άνδρας, είναι δυνατός να χαλιναγωγήσει και ολόκληρο το σώμα" (Ιάκωβος 3:2). Μπορούμε να είμαστε τέλειοι και να μη φταίμε στα λόγια μας, αν ο Θεός έχει αλλάξει την καρδιά μας, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει  σοφία, θέλει επιμονή και κατεργασία, όπως όλα τα πράγματα που πετυχαίνουμε στη ζωή.

Μου έχει συμβεί να εκφραστώ παρορμητικά και να έχω μετανιώσει την ίδια ακριβώς στιγμή. Εντούτοις, η ζημιά είχε γίνει. Μου έχει τύχει να πω πράγματα που δεν τα εννοούσα, άλλα ήθελα να πω και άλλα είπα! Έχει συμβεί να σχολιάσω με επιπολαιότητα, και η βιαστική γνώμη μου να επηρεάσει κάποιους. Έχω πει λόγια έχοντας γνώση ότι ήταν αρκετά σκληρά και όχι απόλυτα δίκαια. Κι αν εδώ προσθέσω τα επιπόλαια λόγια που έχω πει μιλώντας στον Θεό, νομίζω ότι δεν θα ήταν καθόλου άδικο εκ μέρους Του να μου δώσει την ανταμοιβή που μου αξίζει.

Όμως, παρατηρώ ότι ο Κύριος χρησιμοποιεί τις ατέλειές μας, τα λάθη μας - και τις επιπτώσεις τους, δυστυχώς - για να κάνει ουσιαστικό έργο μέσα στην καρδιά μας. Σίγουρα το στόμα μας είναι πηγή πολλών προβλημάτων μας και το καταλαβαίνουμε. Θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να το υποτάσσουμε στην αγάπη και τη σοφία του Θεού. Η βιβλική υπενθύμιση ότι "καμιά πηγή δεν είναι δυνατόν να κάνει νερό αλμυρό και γλυκό (Ιάκωβος 3:12), επιβεβαιώνει ότι οι "αυθαιρεσίες" του στόματός μας καλύτερα είναι να μη δικαιολογούνται, αλλά να καθαρίζονται.