Το εγώ στο κέντρο;

 "Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα· σε ό,τι, όμως, τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη τού Υιού τού Θεού, ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου". Γαλάτες 2:20.

«Ο άνθρωπος - "ο σώφρων άνθρωπος" - είναι τυφλός σε αφηρημένους σκοπούς, αλλά βλέπει άριστα τους δικούς του».  Τα λόγια ανήκουν στον Thomas Adams, έναν Άγγλο ιεροκήρυκα του 17ου αι. Απ' ό,τι καταλαβαίνετε, τα λόγια που κηρύττονταν πριν από κάποιους αιώνες, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα. Εφόσον η ουσία του ανθρώπου δεν έχει αλλάξει, γιατί να έχουν αλλάξει οι σκοποί του;

Και ποιοι είναι αυτοί; Τις περισσότερες φορές ο εαυτός του. Γύρω απ' αυτή τη λέξη κρύβεται ο τεράστιος κόσμος του "εγώ". Ο κόσμος των επιθυμιών, των ονείρων και των στόχων. Αν κάτι αγγίζει το εγώ του  ανθρώπου, τον αφορά άμεσα. Η δουλειά του, η οικονομική του κατάσταση, η υγεία του,  η αξία της προσωπικότητάς του, η γνώμη του. Για κάποιους πιο "γενναιόδωρους", η γυναίκα  ή ο άντρας τους και τα παιδιά τους. Δηλαδή, στο μέτρο που τους αγαπά και τους υπολογίζει, πάλι ο εαυτός του.

Όμως, η εποχή  προστάζει και επιβραβεύει να είναι το "εγώ" πάντα στο κέντρο με πολλούς πρωτότυπους - βλέπε εγωκεντρικούς - τρόπους.  Αν κάτι παρεκκλίνει από τον  κανόνα της λατρείας του εγώ,  θεωρείται συχνά ύποπτο και  προβληματικό. Και κάποιες φορές υποβιβάζεται και γελοιοποιείται.

Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι δείχνετε καλοσύνη. Θα το νομίσουν για αδυναμία. Έχετε φανεί ταπεινοί. Μάλλον θα σας περάσουν για χαζούληδες. Κάνετε υπομονή και συγχωρείτε. Είστε θύματα. Εξυπηρετείτε και βοηθάτε. Φτάνει, τι θέλετε να δείξετε μ' αυτό; Ότι είστε καλοί;... Αντίθετα, αν δείξετε θράσος, θα σας επαινέσουν. Όταν ποδοπατήσετε κάποιους, το πιθανότερο είναι να σας εκτιμήσουν.  Και όταν απαιτείτε να γίνετε το δικό σας, θα σας έχουν ψηλά! Αν πείτε ή κάνετε ανοησίες, τότε θα είστε ο καλύτερος της παρέας! Αυτές είναι μερικές από τις πλευρές του "εγώ", που στις μέρες μας υπηρετεί άριστα τους δικούς του σκοπούς.

Ωστόσο, κάποιοι αποφάσισαν  αυτό το εγώ να το στείλουν στο σταυρό. Και αυτό όχι γιατί ήταν οι αδύναμοι του κόσμου και οι αφελείς. Κάθε άλλο, θα τους έλεγα φοβερά έξυπνους, γιατί ζυγίζοντας τις απαιτήσεις του τις βρήκαν ανούσιες και μηδαμινές. Θέλει ξεκάθαρο νου και επίγνωση για να καταλάβεις πόσο "κακές υπηρεσίες" μπορεί να σου προσφέρει συχνά ο εαυτός σου.  "Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα" (Γαλάτες 2:20).  Αυτή η θέση δεν είναι η εκμηδένιση και η απονέκρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Αυτό είναι ψέμα. Είναι η εκθρόνιση ενός "άρρωστου εγώ", προκειμένου ένας νέος και ελεύθερος άνθρωπος εν Χριστώ να ζήσει στη θέση του και να είναι ευτυχισμένος.