"Κύριε, γνωρίζω ότι οι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστά με ταλαιπώρησες. Ας με παρηγορήσει, παρακαλώ, το έλεός σου, σύμφωνα με τον λόγο σου, που έγινε στον δούλο σου". Ψαλμός 119:75-76.
Στη μουσική, που τόσο μας συναρπάζει και ομορφαίνει τη ζωή μας, έχει ενδιαφέρον όταν κοιτάζει κανείς τις παρτιτούρες. Μεταξύ των άλλων χαριτωμένων και περίπλοκων συμβόλων, υπάρχουν και οι παύσεις! Ο σωστός μουσικός θα τις σεβαστεί και δεν θα τις θεωρήσει χάσιμο χρόνου. Και αυτό γιατί όταν τις παραλείπει, το κομμάτι χάνει κάτι από την ομορφιά του.
Στην παρτιτούρα της ζωής μας, το χέρι του Θεού, εκτός από τις εξάρσεις και τη δράση, έχει γράψει και παύσεις. Συχνά μας εκπλήσσουν και μας αναστατώνουν, γιατί μοιάζουν χωρίς εξήγηση. Χάσιμο χρόνου, σκεφτόμαστε. Αρρώστια, ανεργία, μοναξιά, έλλειψη δραστηριότητας, γηρατειά, απώλεια αγαπημένων μας, αποτελούν παύσεις που ο Θεός εισάγει με σοφία στη μελωδία της ζωής. Δύσκολα τις καταλαβαίνουμε, αλλά έχουν τον λόγο της ύπαρξής τους. Είναι εκεί όχι για να μας απογοητεύσουν και να μας θυμίσουν ότι ο Θεός μάς ξέχασε και μας "έβγαλε εκτός υπηρεσίας", αλλά για να μας μάθουν ότι τίποτα δεν είναι χωρίς νόημα στη ζωή, αρκεί να τη δούμε στο σύνολό της και όχι αποσπασματικά.
Μέσα στις ανεξήγητες παύσεις που περνάμε, ένας άλλος άνθρωπος μορφώνεται. Αυτός της υπομονής, της πίστης και της ηρεμίας. Μαθαίνουμε να προσευχόμαστε περισσότερο, να εξαρτόμαστε πιο στενά από τον Θεό, να είμαστε εύπλαστοι και να κατανοούμε τους άλλους. Με αυτά και άλλα πολλά "εφόδια" που αποκομίζουμε στον καιρό της απραξίας και της απόσυρσής μας, μπορούμε να είμαστε πολύ πιο χρήσιμοι στον Θεό και στους ανθρώπους γύρω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου