Δώσε τον καλύτερο εαυτό σου

" Και να! δύο απ' αυτούς πορεύονταν κατά την ίδια ημέρα στην κωμόπολη, που ονομαζόταν Εμμαούς [...]  Και ενώ μιλούσαν και συζητούσαν, καθώς πλησίασε και ο ίδιος ο Ιησούς, πορευόταν μαζί τους". Λουκάς 24:13.

Δύο φίλοι πήγαιναν σε μια πόλη που την έλεγαν Εμμαούς. Στη διαδρομή συζητούσαν έντονα, γιατί συγκλονιστικά πράγματα είχαν συμβεί τις τελευταίες μέρες στην  Ιερουσαλήμ. Τα γεγονότα τούς είχαν ταράξει και η απογοήτευση διαβαζόταν στα πρόσωπά τους.

Ανήκοντας στον κύκλο των φίλων του Χριστού, οι δύο συνοδοιπόροι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι δεν είχαν καταλάβει σωστά και γιατί ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει. Η συζήτηση τούς είχε τόσο απορροφήσει που δεν κατάλαβαν ότι κάποιος προστέθηκε στην παρέα τους. Αυτός, λες και ήταν ανενημέρωτος και ζούσε σε άλλο κόσμο, ζητούσε να μάθει τι κουβέντιαζαν και γιατί ήταν σε αυτήν τη θλιβερή κατάσταση. Και εκείνοι άρχισαν την εξιστόρηση...

Με πολλή προσοχή ο άγνωστος τούς άκουγε, ώσπου κάποια στιγμή πήρε τον λόγο και άρχισε να μιλά κάπως έτσι: "Αχ, γιατί είστε ανόητοι και βραδείς να πιστεύετε όσα ακούγατε; Ας τα πάρουμε όλα πάλι απ' την αρχή". Και ο άγνωστος, που δεν ήξερε τάχα τίποτα, άρχισε να εξηγεί τα πάντα ξανά από την αρχή. Η ουσία όλων αυτών; "Έπρεπε ο Χριστός να τα πάθει αυτά, και να μπει μέσα στη δόξα του" (Λουκάς 24:26).

Σήμερα πορευόμαστε τη δική μας πορεία προς Εμμαούς. Αν έχουμε απορίες, ή και θλίψη,  μάλλον τη μοιραζόμαστε με κάποιον δικό μας συνοδοιπόρο. Η κουβέντα μπορεί να μην καταλήγει πουθενά. Αλλά κάποια στιγμή έρχεται δίπλα μας ο Χριστός, για να μας εξηγήσει άλλη μια φορά όσα δεν καταλάβαμε. 

Ένα κυρίαρχο ερώτημα στη ζωή μας μπορεί να είναι: γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα στη ζωή μου και των δικών μου, και όχι αλλιώς; Και δεν υπήρχε άλλος δρόμος, δηλαδή; Έπρεπε να πονέσω; Έπρεπε να πονέσουμε; Και τι πρόκειται να αλλάξει τώρα;  Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε το γιατί. Όμως, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Υπάρχει εξήγηση που κάποια στιγμή θα μας γίνει γνωστή και  θα γνωρίσουμε ότι ο Κύριος ήταν πίσω απ' όλα αυτά. "Επρεπε ο Χριστός να τα πάθει αυτά" (Λουκάς 24:26), είναι μια απάντηση που εξηγεί πολλά ερωτηματικά.

Έπρεπε;  Δεν μοιάζει ντετερμινιστικό; Όχι. Γιατί με το να αποδεχτεί κάποιος ότι έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα, δεν σβήνονται όλες μας οι επιλογές και οι ευθύνες. Είναι δικαιολογία να πεις: αφού μια συγκεκριμένη τροπή θα πάρουν τα γεγονότα, δεν έχει πολλή σημασία τι θα κάνω. Θα γίνουν έτσι ούτως ή άλλως, και δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω, να διορθώσω, να αλλάξω.

Είναι λανθασμένη μια τέτοια στάση, εξάλλου, ούτε ο Χριστός ενέργησε έτσι.  Όποιο και αν ήταν το σχέδιο του Θεού, Εκείνος έκανε αυτό που το Πνεύμα το Άγιο τον οδηγούσε να κάνει. Ήταν πιστός και πάντα έτοιμος να δώσει τον εαυτό Του, τον καλύτερο, ας πούμε, εαυτό του, για το σχέδιο του Θεού. Και το σχέδιο του Θεού πραγματοποιήθηκε, γιατί ο Χριστός υπάκουσε. Δώσε και εσύ τον καλύτερο εαυτό σου, ώστε ο Θεός να μπορεί να εκτελέσει το σχέδιό Του για σένα.