Τυχερή συγκυρία και αγώνας

"Τον αγώνα τον καλό αγωνίστηκα, τον δρόμο τελείωσα, την πίστη διατήρησα". Β' Τιμόθεο 4:7.

Αγώνας, την έχουμε ψιλοβαρεθεί τη λέξη, γιατί την ακούμε καθημερινά όταν ρωτάμε γύρω μας την κλασική ερώτηση: «Τι κάνεις, καλά είσαι;» και παίρνουμε απάντηση: «Καλά, εδώ στον αγώνα, εσύ;»  Στον αγώνα και εγώ,  θέλω συχνά να προσθέσω, αλλά δεν το κάνω. Δεν μου αρέσει η λέξη «αγώνας» για να περιγράψω τη ζωή. Κάτι μέσα μου με απωθεί,  γιατί θα ήθελα η ζωή να είναι όμορφη, ανάλαφρη και δροσερή... και δυστυχώς δεν είναι έτσι ακριβώς!

Η αλήθεια είναι ότι η ζωή είναι πολύ διαφορετική όταν την κοιτάς «από μέσα». Γιατί «απ’ έξω», δηλαδή, μέσω του φωτογραφικού φακού, της μικρής και μεγάλης οθόνης, των διαφημίσεων, η ζωή υπόσχεται συχνά μια ευτυχία που μπορεί να την αποκτήσεις στο λεπτό, αν είσαι τυχερός! Λοιπόν, επειδή ζούμε τη ζωή «από μέσα», δεν αποφεύγουμε τον αγώνα.  Μάλλον τους αγώνες καλύτερα.

Ένας τέτοιος είναι ο πνευματικός αγώνας της ζωής του χριστιανού.  Αυτός ο αγώνας έχει πολλούς μικρότερους αγώνες, σαν να κάνεις γύρους σ’ ένα στάδιο. Έχω πιάσει αρκετές φορές τον εαυτό μου να αρνείται να τον υποστεί. Απλά, δεν θέλω να τρέξω άλλο και επιθυμώ να σταματήσω σε κάποιον γύρο.  Έχω κάνει προσευχές του τύπου: «Δεν μπορώ Κύριε, θέλω να παρατήσω τώρα τον συγκεκριμένο αγώνα». Μπορεί να είναι μια  δυσανάλογη ευθύνη που με κουράζει. Ή έχω πει: «Αυτό το φορτίο δεν μπορώ και δεν θέλω να το σηκώσω άλλο». Μπορεί να είναι μια περίπλοκη κατάσταση. Και όταν τα λέω αυτά, ψάχνω διαφυγή, γιατί υποθέτω ότι η χριστιανική ζωή δεν μπορεί να είναι τόσο κουραστική και δύσκολη.

Μήπως κάνω λάθος; Χρειάζονται πράγματι όλοι αυτοί οι γύροι; Όχι, δεν κάνω λάθος, γιατί υπάρχουν  άλλοι άνθρωποι γύρω μου που με διδάσκουν. Βλέπω επιτυχημένους επιχειρηματίες, σπουδαίους ηθοποιούς, μεγάλους αθλητές, καταξιωμένους επιστήμονες, και διαβάζοντας συνεντεύξεις τους δύο πράγματα συγκρατώ: μεγάλη και σταθερή θέληση και πολύ προσωπικό κόπο. Ας το πω καλύτερα: αγώνας. Μεγάλος αγώνας για να φτάσουν στην πολυπόθητη καταξίωση.

Εγώ, με ποιο τρόπο ακριβώς θα ήθελα να κερδίσω τις  επαγγελίες του Θεού και να λάβω το δικό μου βραβείο; Μήπως με κάποιον  πνευματικό αυτοματισμό; Μήπως με κάποια εύκολη τεχνική;  Μήπως με  την επιδίωξη της «τυχερής» συγκυρίας, εκείνου του τυχαίου και απρόβλεπτου που ξαφνικά φέρνει στα χέρια μας όλα αυτά για τα οποία ελάχιστα κοπιάσαμε; Δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό ούτε πίσω από τις κάμερες του κινηματογράφου. Η τυχερή συγκυρία θέλει και κόπο για να διατηρηθεί.  Διαφορετικά, κρατάει πολύ λίγο, γιατί χωρίς θυσία τίποτα δεν διαρκεί με μαγικό τρόπο.

Από τον αγώνα της ζωής δεν εξαιρείται κανείς. Κάποιοι τρέχουν «για να πάρουν φθαρτό στεφάνι, εμείς όμως άφθαρτο» (Α’ Κορινθίους 9:25). Και μαζί μ’ αυτό το άφθαρτο στεφάνι και όλες αυτές τις ευλογίες για τις οποίες αγωνιστήκαμε εδώ στη γη.